Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych dla uczniów z obniżonymi możliwościami intelektualnymi:

- zmniejszanie ilości materiału do zapamiętania;

- pozostawianie większej ilości czasu na przyswojenie nowych treści;

- odpytywanie po uprzedzeniu, kiedy i z czego dokładnie uczeń będzie pytany;

- wymagania w wypowiadaniu się na określony temat ograniczone do kilku krótkich, prostych zdań;

- zmniejszenie ilości, stopnia trudności i obszerności zadań;

- dzielenie materiału na mniejsze partie, wyznaczanie czasu na ich opanowanie i odpytywanie;

- wydłużanie czasu na odpowiedź;

- w miarę możliwości, częste podchodzenie do ucznia w trakcie samodzielnej pracy w celu udzielania dodatkowej pomocy, wyjaśnień;

- możliwość dokończenia w domu niektórych prac wykonywanych na lekcjach;

- potrzeba większej ilości czasu i powtórzeń na opanowanie materiału;

- częste odwoływanie się do konkretu, przykładu;

- przedstawianie treści programowych w formie schematu, mapy skojarzeń;

- zapobieganie gromadzeniu się ocen niedostatecznych, umożliwienie uczniowi  poprawy tych ocen;

-stosowanie pochwał, wzmocnień, zwracanie uwagi na każdy postęp w nauce oraz wysiłek wkładany w przygotowanie się do lekcji;

- zapewnienie spokojnej atmosfery podczas odpowiedzi ustnych;

- współpraca z rodzicami, informowanie ich o ocenach, np. poprzez wpisanie uwag do zeszytu z języka polskiego lub zeszytu korespondencji.

Oceniając ucznia o obniżonych możliwościach intelektualnych uwzględniam:

- wysiłek, który uczeń wkłada w opanowanie wiadomości i umiejętności;

- poziom motywacji do pracy;

- zaangażowanie w opanowanie materiału programowego;

- samodzielność w wykonywaniu zadań.

 

 

 

Dysleksja, dysgrafia, dysortografia

Ucznia dyslektycznego obowiązują te same treści i wymagania programowe, co uczniów, u których nie stwierdzono specyficznych trudności w nauce w postaci dysleksji, dysortografii oraz dysgrafii.

Uczeń ma obowiązek:

- wykazać się systematyczną pracą zgodnie ze wskazówkami nauczyciela;

- powtarzać i utrwalać pisownię wyrazów;

- doskonalić umiejętność czytania  i pisania poprzez częste ćwiczenie w domu.

Ocenianie ucznia z dysleksją i dysortografią:

- wydłużony (w miarę możliwości) czas przeznaczony na napisanie sprawdzianu/testu;

- oceniając prace pisemne nie obniża się punktacji za opuszczanie liter, ich gubienie czy też przestawianie, jeśli nie wpływa to na zmianę znaczenia wyrazu;

- podczas zajęć, pisania wypracowań istnieje możliwość korzystania  ze słownika ortograficznego.

Ocenianie ucznia z dysgrafią:

- akceptuje się pismo drukowane;

- nie ocenia się ucznia za charakter i estetykę pisma;

- w przypadku nieczytelnych zapisów lub prac uczeń ma obowiązek głośnego ich odczytania. Jeżeli uczeń nie jest w stanie odczytać tego, co napisał otrzymuje 0 punktów za nieczytelne odpowiedzi udzielone na sprawdzianie/teście lub ocenę niedostateczną w przypadku nieczytelnych wypracowań, wypowiedzi pisemnych;

- dopuszczanie większej  liczby wypowiedzi ustnych;

- systematyczność pracy oraz zaangażowanie w pokonywanie i  niwelowanie w/w dysfunkcji wpływa na ocenę semestralną/roczną.

 

Uczeń z dysleksją, dysgrafią i dysortografią posługuje się wszystkimi formami wypowiedzi pisemnej poznanymi w danej  klasie. Dłuższe wypowiedzi pisemne podlegają ocenie punktowej zgodnie z ustalonymi kryteriami:

1. Zgodność treści z tematem.

2. Poprawność materiału rzeczowego.

3. Stopień wyczerpania materiału.

4. Umiejętność podsumowania, wnioskowania, uogólniania.

5. Kompozycja wypracowania  proporcjonalność, spójność, logiczność wywodu, cechy typowe dla żądanej formy).

6. Język i styl.

 

Za poprawność ortograficzną i interpunkcyjną uczniowie szkoły podstawowej  są oceniani w następujący sposób:

(dotyczy dłuższych wypowiedzi powyżej 200 słów, takich jak: opowiadanie, rozprawka, wywiad, przemówienie)

1. Poprawność ortograficzna	Uczniowie bez dysleksji 1 bł.- 2pkt. 2-3 bł.- 1pkt. 4 bł. i więcej - 0pkt.	Uczniowie z dysleksją 3 bł. – 2pkt 4 -5 bł. – 1pkt. 6 bł. i więcej - 0pkt.
2. Poprawność interpunkcyjna	0 - 5 bł.         0 -7 bł.   1pkt.                 1pkt.

 

Błędy ortograficzne w przypadku uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się to:

− łamanie zasad pisowni wyrazów z  u – ó,  ż – rz,  h – ch ,

− łamanie zasady  pisania wielką literą  początku zdania,

-  łamanie zasady pisania wielką literą nazw własnych.

 

*  Jako błędy graficzne w pracach uczniów ze specyficznymi trudnościami

w uczeniu się zalicza się:

 

− dodawanie, opuszczanie, przestawianie liter, sylab lub całych wyrazów

− mylenie liter:

− o podobnym kształcie (a – o, l – ł – t, n – r, m – n, u – w, e – ę, a – ą, i – j)

− dużych i małych (z wyjątkiem początku zdania)

− rzadziej używanych (h – H, f – F, L – F)

− odpowiedników głosek zbliżonych fonetycznie (b – p, d – t, w – f, g – k, dz – c, sz – s, i – y, ę – em – en, ą – om– on, ś – ź, ć – dź)

− różniących się w położeniu w stosunku do osi pionowej (p – b, d – b) lub poziomej (m – w, n – u, b – p, d – g, p – g)

− ominięcie drobnych elementów graficznych, w tym:

− oznaczania miękkości nad literami a

− kropek (dż, ż, i, j)

− „ogonków” przy literach ą lub ę i kreski przy literach ó, t lub ł

− błędy dotyczące podziału wyrazu

− utratę dźwięczności (kóska zam. kózka, proźba zam. prośba).

 

• Sprawdziany, kartkówki i testy oceniane są na podstawie poziomu opanowanej wiedzy – uczniowi z dysleksją ze względu na wolniejsze tempo czytania i pisania przysługuje wydłużony czas pracy (w miarę możliwości).

• Uczeń uczestniczy w klasowych dyktandach i ćwiczeniach sprawdzających poziom opanowania zasad ortograficznych, błędy zaznaczone przez nauczyciela stanowią podstawę do dalszych ćwiczeń. Uczeń z dysortografią może popełnić o 2 błędy więcej.

• Uczeń wykonuje wszystkie zadania domowe, systematycznie prowadzi zeszyt, przy czym stara się w domu korygować błędy zawsze korzystając ze słownika ortograficznego.

• Uczeń powinien prowadzić dodatkowy zeszyt ćwiczeń ortograficznych, który przedstawia nauczycielowi raz w miesiącu.
• Nauczyciel, jeżeli zachodzi potrzeba, wyznacza uczniowi mniejsze partie  materiału do opanowania.
• Największe znaczenie dla oceny końcowej ucznia z przedmiotu mają: wysiłek ucznia, jego starania i motywacja oraz stopień zainteresowania przedmiotem, obowiązkowość i poziom wypowiedzi ustnych.

 

 

Metody/formy pracy z uczniem zdolnym.

- zachęcanie do udziału w konkursach;

-  dostarczenie dodatkowych materiałów do pracy własnej;

-  zachęcanie do udzielania pomocy koleżeńskiej;

-  umożliwianie prowadzenie fragmentów lekcji;

-  tworzenie takich sytuacji dydaktycznych, które będą dla ucznia wyzwaniem i źródłem satysfakcji;

-  poszerzenie zainteresowań i umiejętności ucznia poprzez udział w przedsięwzięciach szkolnych i pozaszkolnych;

- indywidualizacja procesu dydaktycznego podczas zajęć edukacyjnych poszerzenie treści, wzbogacenie;

-  promowanie ucznia i jego osiągnięć na terenie szkoły i poza nią ( np. strona internetowa szkoły, wyniki w konkursach, zdjęcia itp.).

 

Uczeń słabowidzący:

Dzieci słabowidzące uczęszczające do szkoły ogólnodostępnej, powinny w miarę możliwości realizować ten sam program szkolny co reszta klasy.

Przy ocenie bierze się pod uwagę:

- wysiłek oraz zaangażowanie ucznia w prace na lekcji;

- aktywność podczas zajęć;

- samodzielność w wykonywaniu ćwiczeń;

- zainteresowanie przedmiotem i stosunek do nauki;

Oceniając prace pisemne zwraca się uwagę na poziom wiadomości i słownictwo, błędy literowe spowodowane niedowidzeniem nie są oceniane.

Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych:

- zapewnienie dobrego oświetlenia klasy oraz miejsca w pierwszej ławce w rzędzie od okna;

- wiedzę ucznia sprawdza się w formie pisemnej oraz ustnej - wydłużony czas na wykonywanie ćwiczeń i zadań podczas lekcji;

- przewiduje się dla ucznia wydłużony (w miarę możliwości) czas wypowiedzi pisemnej;

- możliwość zaliczania treści programowych „partiami”.

 

Uczeń niedosłyszący

W ocenie bierze się pod uwagę przede wszystkim możliwości ucznia oraz jego obiektywne ograniczenia.

Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych:

- zapewnienie dobrego oświetlenia klasy oraz miejsca w pierwszej ławce w rzędzie od okna;

- nauczyciel mówiąc do całej klasy, powinien stać w pobliżu ucznia (słuchacza) zwrócony twarzą w jego stronę, należy mówić wyraźnie;

- zadbanie o spokój i ciszę w klasie, eliminowanie zbędnego hałasu;

- upewnianie się czy polecenia kierowane do całej klasy są właściwie rozumiane przez ucznia (słuchacza) niedosłyszącego (w przypadku trudności zapewnienie mu dodatkowego wyjaśnienia, sformułowanie inaczej polecenia, używając prostego słownictwa)