Adres e-mail na który proszę wysyłać prace:     michal.nedza@onet.pl

 

Temat:  Sakramenty święte-27.05.2020,28.05.2020

1. Cele katechetyczne:

–   wyjaśnienie, czym jest sakrament;

–   kształtowanie postawy szacunku wobec znaków i obrzędów sakramentalnych;

–   przygotowanie uczniów do przyjmowania sakramentów.

2. Słowa klucze:

sakrament, znak, dar.

3. Uwagi metodyczne:

a.  pomoce dydaktyczne

kilka rysunków/plansz przedstawiających znaki drogowe (np. STOP, PRZEJŚCIE DLA PIESZYCH, NAKAZ SKRĘTU...);

b.  metody

pogadanka, pokaz; puzzle; praca w grupach.

4. Plan katechezy:

A.  Wstęp – czas ok. 10 min.

Modlitwa.

Pogadanka i pokaz Znaki drogowe.

B.  Rozwinięcie – czas ok. 30 min.

 

Pogadanka Sakramenty darami Pana Jezusa.

Ćwiczenie Symbole sakramentów.

C.  Zakończenie – czas ok. 5 min.

Ćwiczenie Echo.

Modlitwa – dziękczynienie za sakramenty.

5. Przebieg katechezy:

A.  Wstęp

Katechezę rozpoczynamy modlitwą oraz Aktem nadziei.

Po modlitwie pokazujemy uczniom znaki drogowe i rozmawiamy z nimi, po co one są, co oznaczają. Bazujemy na doświadczeniu dzieci z życia. Pytamy, czy znaki są potrzebne.

B.  Rozwinięcie

Zapisujemy dużymi literami słowo: sakrament. Tłumaczymy, że sakrament to znak działania Pana Jezusa w naszym życiu. Dopisujemy: = znak łaski Bożej.

Prosimy, aby dzieci wykonały ćwiczenie 1 w zeszycie ćwiczeń – definicja sakramentu. (Wspólnie głośno czytamy powstałą definicję i prowadzący może ją dodatkowo wyjaśnić).

Następnie wspólnie czytamy nazwy sakramentów, po czym prosimy, by dzieci w grupach pomyślały nad znakami – symbolami sakramentów z ćwiczenia 2 i wykonały je w ćwiczeniach. Uczniowie mogą posłużyć się ilustracjami z podręcznika.

Do nazw sakramentów na tablicy przyczepiamy przygotowane wcześniej odpowiadające im symbole. (Można poprosić, aby grupy odnalazły symbol sakramentu, który układały jako puzzle i aby to przedstawiciel grupy przyczepił symbol na tablicy). Dzieci sprawdzają poprawność wykonania ćwiczenia.

C.  Zakończenie

Jako utrwalenie materiału proponuję ćwiczenie Echo. Katecheta mówi powoli zdania, a dzieci jak echo je powtarzają. Przykładowe zdania: Sakramenty są znakami łaski Bożej. Mamy siedem sakramentów świętych. Pierwszy sakrament, to chrzest. W sakramencie pokuty Pan Jezus przebacza nam grzechy. Sakrament Eucharystii to pokarm na życie wieczne.

Na zadanie domowe uczniowie wykonują ćwiczenie 3 – utrwalenie wiadomości o sakramentach świętych – wykreślanka.

Kończąc katechezę, modlimy się, dziękując Bogu za dar sakramentów. Możemy np. poprosić uczniów, aby modliły się wspólnie, mówiąc: za dar sakramentu chrztu (tu wymieniamy po kolei sakramenty) dziękujemy Ci Panie Jezu, za dar sakramentu bierzmowania itd.

6. Materiały pomocnicze:

KKK 1131

Sakramenty są skutecznymi znakami łaski, ustanowionymi przez Chrystusa i powierzonymi Kościołowi. Przez te znaki jest nam udzielane życie Boże. Obrzędy widzialne, w których celebruje się sakramenty, oznaczają i urzeczywistniają łaski właściwe każdemu sakramentowi. Przynoszą one owoc w tych, którzy je przyjmują z odpowiednią dyspozycją.

Temat: Miłosierny Samarytanin-28.05.2020,29.05.2020

1. Cele katechetyczne:

–   zapoznanie z treścią i znaczeniem przypowieści o miłosiernym Sama­ry­ta­ninie;

–   kształtowanie postawy wrażliwości wobec potrzebujących.

2. Słowa klucze:

miłosierdzie, miłość, pomoc, wrażliwość.

3. Uwagi metodyczne:

a.  pomoce dydaktyczne

obrazki, przedstawiające dzieci w różnych sytuacjach; Pismo Święte, podróżna torba, fartuch gospodarza, papierowe pałki;

b.  metody

skojarzenia, minidrama, pogadanka, rozmowa kierowana, kalambury, piosenka, krzyżówka;

c.   literatura i środki audiowizualne:

–   wykorzystane

· Pismo Święte Łk 10,30-37;

· Sercem kocham Jezusa, http://www.youtube.com/watch?v=vhiu1I5a_0E;

· CD – piosenka Sercem kocham Jezusa.

4. Plan katechezy:

A.  Wstęp – czas ok. 15 min.

Piosenka Sercem kocham Jezusa.

Pogadanka O sercu i miłości.

Krzyżówka Miłosierdzie.

B.  Rozwinięcie – czas ok. 25 min.

Praca z tekstem Pisma Świętego.

Minidrama Samarytanin.

Ćwiczenie z elementami pokazu.

Kalambury Pomagam innym.

Ćwiczenie Jak pomóc potrzebującym?

C.  Zakończenie – czas ok. 5 min.

Piosenka Sercem kocham Jezusa.

5. Przebieg katechezy:

A.  Wstęp

Modlitwa –zapraszamy do wspólnej modlitwy piosenką Sercem kocham Jezusa. W modlitwie prosimy Pana Jezusa, aby otworzył nasze serca – nasze oczy na drugiego człowieka, abyśmy potrafili pomagać innym.

Po modlitwie na tablicy rysujemy duże serce i nawiązując do piosenki, prowadzimy krótką pogadankę dotyczącą serca i tekstu piosenki – modlitwy. Proponowane pytania:

–  Z czym kojarzy nam się rysunek serca?

–  Czego symbolem jest serce?

–  Kiedy możemy ofiarować innym nasze serduszka?

–  Co to jest miłość?

–  Po czym poznać, że ktoś kogoś kocha?

Dążymy do odpowiedzi, że serce jest symbolem miłości, możemy je ofiarować, gdy kogoś kochamy czy też lubimy. Miłość okazujemy komuś, kogo kochamy, kto jest dla nas dobry. Jesteśmy dla niego mili, dobrzy, sprawiamy mu radość, miłe niespodzianki, pomagamy.

W tym miejscu wspólnie z dziećmi rozwiązujemy krzyżówkę w ćwiczeniach, dochodząc tym sposobem do słowa MIŁOSIERDZIE. Na tablicy, w narysowanym wcześniej sercu zapisujemy słowo MIŁOSIERDZIE i zadajemy pytanie:

–  Z jakim znanym słowem kojarzy nam się ten wyraz?

Gdy dzieci odpowiedzą, zapisujemy na tablicy również odpowiedź – MIŁOŚĆ.

Następnie wyjaśniamy znaczenie słowa miłosierdzie, ukazując, że miłosierdzie to bezinteresowna pomoc człowiekowi będącemu w potrzebie. Miłosierdzie to przede wszystkim cecha Pana Boga, który kocha nas i zawsze wybacza nam nasze przewinienia. Pan Bóg chce, byśmy Go naśladowali i byli miłosierni dla innych ludzi.

B.  Rozwinięcie

W rozwinięciu zachęcamy uczniów, aby z uwagą wysłuchali historii o człowieku, który potrafił być miłosiernym. Jest to opowieść, którą Pan Jezus opowiedział swoim uczniom, aby nauczyć ich, co to jest miłosierdzie. Łk 10,30-37

 

Po odczytaniu perykopy wyjaśniamy w kilku słowach, kim był: kapłan, lewita, samarytanin. Następnie zapraszamy dzieci do inscenizacji tego opowiadania. Wybieramy uczniów odgrywających role podróżnego, kapłana, lewity, samarytanina, zbójców, właściciela gospody. Można wykorzystać rekwizyty – podróżna torba, fartuch gospodarza itp. Odczytujemy jeszcze raz opowiadanie, a dzieci przedstawiają scenkę.

Po zakończeniu inscenizacji katecheta prosi odtwórców ról, by podzielili się tym, co czuli w czasie przedstawienia.

Proponowane pytania:

–  Kto postąpił właściwie w tej scence?

–  W jaki sposób my możemy naśladować miłosiernego Samarytanina?

–  Dlaczego kapłan i lewita nie pomogli pokrzywdzonemu człowiekowi?

–  Kiedy my zachowujemy się jak kapłan i lewita?

Prezentujemy ilustracje przedstawiające ludzi w trudnej sytuacji życiowej, ale też rysunki z życia dzieci – głodne dzieci, kłócące się dzieci, starszą panią z zakupami, zapłakane dziecko z rozbitym kolanem, smutny uczeń siedzi podparty nad zeszytem, w którym wpisana jest jedynka itd.

Dzieci zastanawiają się, jak w takich sytuacjach powinien zachować się człowiek miłosierny.

W tym miejscu prowadzimy ćwiczenie „Kalambury” – kolejne dzieci wybierają jeden obrazek i pokazują gestem jak mogą pomóc, zachować się w danej sytuacji. Pozostałe dzieci odgadują, co kolega przedstawia.

Popatrzcie na te obrazki (ćwiczenie 2), widać na nich różne osoby, które mają kłopoty, są smutne, potrzebują pomocy. Pobawimy się teraz w kalambury. Za chwilę wybiorę jedno dziecko, które wylosuje jeden obrazek i jego zadaniem będzie pokazać gestem, jak zachowałby się w sytuacji, gdyby spotkał taką osobę jak na obrazku. Waszym zadaniem będzie odgadnąć, jak nasz kolega pomaga. Pamiętajcie, dziecko, które pokazuje, nic nie może powiedzieć. Kto odgadnie i najładniej opowie, jak to dziecko pomaga, będzie mógł wylosować i przedstawić nam kolejny obrazek.

Przykłady

–  głodne dzieci – pokazuje, jak podchodzi, wyciąga ze swojej torby kanapkę i się dzieli – pozostałe dzieci dopowiadają – współczuł, ulitował się, podzielił się śniadaniem.

–  smutny uczeń siedzi podparty nad zeszytem, w którym wpisana jest jedynka – uczeń pokazuje, jak podchodzi, siada obok, klepie po plecach, pokazuje własny zeszyt, tłumaczy zadanie – dzieci dopowiadają – że ktoś zauważył smutnego kolegę, podszedł, pociesza, proponuje pomoc w nauce, w wyjaśnieniu zadania.

 

Po zakończeniu kalamburów, katecheta prosi, aby dzieci wykonały ćwiczenie w podręczniku. – W jaki sposób mógłbyś pomóc potrzebującym? Podpisz ilustracje z osobami potrzebującymi twojej pomocy.

Pięknie umiecie pokazać, jak należy pomagać innym ludziom. Myślę, że kiedy zobaczycie wokół siebie ludzi potrzebujących pomocy, będziecie wiedzieć, co należy uczynić. Pamiętajcie, że sam Pan Jezus uczy nas, abyśmy troszczyli się o innych, pomagali słabszym, smutnym; tym, których znamy i tym których nie znamy, których lubimy i którzy może nie byli dla nas mili. Gdy okazujemy innym pomoc i troskę, naśladujemy Pana Jezusa w miłosierdziu.

Teraz podpiszcie rysunki w waszych ćwiczeniach.

 

Po podpisaniu obrazków dzieci zaznaczają zadanie do wykonania w domu – zadanie 1. Uzupełnij zadania wyrazami z ramki (ewentualnie krzyżówka, jeśli nie była rozwiązana na lekcji).

C.  Zakończenie

Na zakończenie wspólnie śpiewamy piosenkę Sercem kocham Jezusa.

Po piosence zapraszamy dzieci do modlitwy na zakończenie katechezy.

Nauczyliśmy się dzisiaj, by bezinteresownie pomagać innym ludziom. Wiemy, że trzeba wybaczać krzywdy i być dobrym dla wszystkich ludzi. Modlitwa to również dobro, które możemy ofiarować innym. Dlatego teraz każdy z nas może powiedzieć imię osoby, za którą chciałby się pomodlić.

 

Dzieci podają imiona osób, za które się będą modlić, gdy wszystkie dzieci skończą,

Panie Boże miej w opiece te wszystkie osoby, za które się dziś modlimy, błogosław im, strzeż ich, oddajemy je Tobie. Przez Chrystusa Pana naszego Amen.

6. Materiały pomocnicze:

Piosenka Sercem kocham Jezusa

Ref. Sercem kocham Jezusa,
Sercem kocham Jezusa,
Zawsze będę Go kochał,
On pierwszy ukochał mnie.

1.  Czy dziewczynki kochają Jezusa?
TAK, KOCHAMY JEZUSA
Dlaczego kochacie Jezusa
BO ON PIERWSZY UKOCHAŁ NAS

2.  Czy chłopcy kochają Jezusa?

3.  Czy dzieci kochają Jezusa?

4.  Itd.

 

 

Temat: Miłosierny Samarytanin-3.06.2020,4.06.2020

1. Cele katechetyczne:

–   zapoznanie z treścią i znaczeniem przypowieści o miłosiernym Sama­ry­ta­ninie;

–   kształtowanie postawy wrażliwości wobec potrzebujących.

2. Słowa klucze:

miłosierdzie, miłość, pomoc, wrażliwość.

3. Uwagi metodyczne:

a.  pomoce dydaktyczne

obrazki, przedstawiające dzieci w różnych sytuacjach; Pismo Święte, podróżna torba, fartuch gospodarza, papierowe pałki;

b.  metody

skojarzenia, minidrama, pogadanka, rozmowa kierowana, kalambury, piosenka, krzyżówka;

c.   literatura i środki audiowizualne:

–   wykorzystane

· Pismo Święte Łk 10,30-37;

· Sercem kocham Jezusa, http://www.youtube.com/watch?v=vhiu1I5a_0E;

· CD – piosenka Sercem kocham Jezusa.

4. Plan katechezy:

A.  Wstęp – czas ok. 15 min.

Piosenka Sercem kocham Jezusa.

Pogadanka O sercu i miłości.

Krzyżówka Miłosierdzie.

B.  Rozwinięcie – czas ok. 25 min.

Praca z tekstem Pisma Świętego.

Minidrama Samarytanin.

Ćwiczenie z elementami pokazu.

Kalambury Pomagam innym.

Ćwiczenie Jak pomóc potrzebującym?

C.  Zakończenie – czas ok. 5 min.

Piosenka Sercem kocham Jezusa.

5. Przebieg katechezy:

A.  Wstęp

Modlitwa –  Zapraszam do wspólnej modlitwy piosenką Sercem kocham Jezusa. W modlitwie prosimy Pana Jezusa, aby otworzył nasze serca – nasze oczy na drugiego człowieka, abyśmy potrafili pomagać innym.

Po modlitwie  rysujemy duże serce i nawiązując do piosenki, prowadzimy krótką pogadankę dotyczącą serca i tekstu piosenki – modlitwy. Proponowane pytania:

–  Z czym kojarzy nam się rysunek serca?

–  Czego symbolem jest serce?

–  Kiedy możemy ofiarować innym nasze serduszka?

–  Co to jest miłość?

–  Po czym poznać, że ktoś kogoś kocha?

Dążymy do odpowiedzi, że serce jest symbolem miłości, możemy je ofiarować, gdy kogoś kochamy czy też lubimy. Miłość okazujemy komuś, kogo kochamy, kto jest dla nas dobry. Jesteśmy dla niego mili, dobrzy, sprawiamy mu radość, miłe niespodzianki, pomagamy.

W tym miejscu wspólnie z dziećmi rozwiązujemy krzyżówkę w ćwiczeniach, dochodząc tym sposobem do słowa MIŁOSIERDZIE. Na tablicy, w narysowanym wcześniej sercu zapisujemy słowo MIŁOSIERDZIE i zadajemy pytanie:

–  Z jakim znanym słowem kojarzy nam się ten wyraz?

Gdy dzieci odpowiedzą, zapisujemy na tablicy również odpowiedź – MIŁOŚĆ.

Następnie wyjaśniamy znaczenie słowa miłosierdzie, ukazując, że miłosierdzie to bezinteresowna pomoc człowiekowi będącemu w potrzebie. Miłosierdzie to przede wszystkim cecha Pana Boga, który kocha nas i zawsze wybacza nam nasze przewinienia. Pan Bóg chce, byśmy Go naśladowali i byli miłosierni dla innych ludzi.

B.  Rozwinięcie

W rozwinięciu zachęcamy dzieci, aby z uwagą wysłuchali historii o człowieku, który potrafił być miłosiernym. Jest to opowieść, którą Pan Jezus opowiedział swoim uczniom, aby nauczyć ich, co to jest miłosierdzie. Łk 10,30-37

 

Po odczytaniu perykopy wyjaśniamy w kilku słowach, kim był: kapłan, lewita, samarytanin. Następnie zapraszamy dzieci do inscenizacji tego opowiadania. Wybieramy uczniów odgrywających role podróżnego, kapłana, lewity, samarytanina, zbójców, właściciela gospody. Można wykorzystać rekwizyty – podróżna torba, fartuch gospodarza itp. Odczytujemy jeszcze raz opowiadanie, a dzieci przedstawiają scenkę.

Po zakończeniu inscenizacji katecheta prosi odtwórców ról, by podzielili się tym, co czuli w czasie przedstawienia.

Proponowane pytania:

–  Kto postąpił właściwie w tej scence?

–  W jaki sposób my możemy naśladować miłosiernego Samarytanina?

–  Dlaczego kapłan i lewita nie pomogli pokrzywdzonemu człowiekowi?

–  Kiedy my zachowujemy się jak kapłan i lewita?

Prezentujemy ilustracje przedstawiające ludzi w trudnej sytuacji życiowej, ale też rysunki z życia dzieci – głodne dzieci, kłócące się dzieci, starszą panią z zakupami, zapłakane dziecko z rozbitym kolanem, smutny uczeń siedzi podparty nad zeszytem, w którym wpisana jest jedynka itd.

Dzieci zastanawiają się, jak w takich sytuacjach powinien zachować się człowiek miłosierny.

W tym miejscu prowadzimy ćwiczenie „Kalambury” – kolejne dzieci wybierają jeden obrazek i pokazują gestem jak mogą pomóc, zachować się w danej sytuacji. Pozostałe dzieci odgadują, co kolega przedstawia.

Popatrzcie na te obrazki (ćwiczenie 2), widać na nich różne osoby, które mają kłopoty, są smutne, potrzebują pomocy. Pobawimy się teraz w kalambury. Za chwilę wybiorę jedno dziecko, które wylosuje jeden obrazek i jego zadaniem będzie pokazać gestem, jak zachowałby się w sytuacji, gdyby spotkał taką osobę jak na obrazku. Waszym zadaniem będzie odgadnąć, jak nasz kolega pomaga. Pamiętajcie, dziecko, które pokazuje, nic nie może powiedzieć. Kto odgadnie i najładniej opowie, jak to dziecko pomaga, będzie mógł wylosować i przedstawić nam kolejny obrazek.

Przykłady

–  głodne dzieci – pokazuje, jak podchodzi, wyciąga ze swojej torby kanapkę i się dzieli – pozostałe dzieci dopowiadają – współczuł, ulitował się, podzielił się śniadaniem.

–  smutny uczeń siedzi podparty nad zeszytem, w którym wpisana jest jedynka – uczeń pokazuje, jak podchodzi, siada obok, klepie po plecach, pokazuje własny zeszyt, tłumaczy zadanie – dzieci dopowiadają – że ktoś zauważył smutnego kolegę, podszedł, pociesza, proponuje pomoc w nauce, w wyjaśnieniu zadania.

 

Po zakończeniu kalamburów, katecheta prosi, aby dzieci wykonały ćwiczenie w podręczniku. – W jaki sposób mógłbyś pomóc potrzebującym? Podpisz ilustracje z osobami potrzebującymi twojej pomocy.

Pięknie umiecie pokazać, jak należy pomagać innym ludziom. Myślę, że kiedy zobaczycie wokół siebie ludzi potrzebujących pomocy, będziecie wiedzieć, co należy uczynić. Pamiętajcie, że sam Pan Jezus uczy nas, abyśmy troszczyli się o innych, pomagali słabszym, smutnym; tym, których znamy i tym których nie znamy, których lubimy i którzy może nie byli dla nas mili. Gdy okazujemy innym pomoc i troskę, naśladujemy Pana Jezusa w miłosierdziu.

Teraz podpiszcie rysunki w waszych ćwiczeniach.

 

Po podpisaniu obrazków dzieci zaznaczają zadanie do wykonania w domu – zadanie 1. Uzupełnij zadania wyrazami z ramki (ewentualnie krzyżówka, jeśli nie była rozwiązana na lekcji).

C.  Zakończenie

Na zakończenie wspólnie śpiewamy piosenkę Sercem kocham Jezusa.

Po piosence zapraszamy dzieci do modlitwy na zakończenie katechezy.

Nauczyliśmy się dzisiaj, by bezinteresownie pomagać innym ludziom. Wiemy, że trzeba wybaczać krzywdy i być dobrym dla wszystkich ludzi. Modlitwa to również dobro, które możemy ofiarować innym. Dlatego teraz każdy z nas może powiedzieć imię osoby, za którą chciałby się pomodlić.

 

Dzieci podają imiona osób, za które się będą modlić, gdy wszystkie dzieci skończą

Panie Boże miej w opiece te wszystkie osoby, za które się dziś modlimy, błogosław im, strzeż ich, oddajemy je Tobie. Przez Chrystusa Pana naszego Amen.

6. Materiały pomocnicze:

Piosenka Sercem kocham Jezusa

Ref. Sercem kocham Jezusa,
Sercem kocham Jezusa,
Zawsze będę Go kochał,
On pierwszy ukochał mnie.

1.  Czy dziewczynki kochają Jezusa?
TAK, KOCHAMY JEZUSA
Dlaczego kochacie Jezusa
BO ON PIERWSZY UKOCHAŁ NAS

2.  Czy chłopcy kochają Jezusa?

3.  Czy dzieci kochają Jezusa?

4.  Itd.

 

Temat: Jestem w Kościele-4.06.2020,5.06.2020

1. Cele katechetyczne:

–   odkrywanie swojego miejsca w życiu parafii;

–   zachęta do zaangażowania się w różnych formach życia w parafii.

2. Słowa klucze:

Kościół, wspólnota, wspólnota parafialna.

3. Uwagi metodyczne:

a.  pomoce dydaktyczne

papierowe kółeczka i kokardki dla każdego dziecka, flamastry, kredki, arkusz szarego papieru z narysowanym schematem kościoła (budynku), ilustracje przedstawiające osoby w kościele – ksiądz, ministranci, dzieci ze scholi, grupa oazowa, procesja eucharystyczna, dzieci z różańcem, kosz na datki dla biednych, krzyż z Panem Jezusem, ołtarz, tabernakulum; ilustracja procesji Bożego Ciała;

b.  metody

praca plastyczna, pogadanka, pokaz, stymulacja, piosenka;

c.   literatura i środki audiowizualne:

–   wykorzystane

· CD – piosenka Dotknął mnie dziś Pan.

4. Plan katechezy:

A.  Wstęp – czas ok. 10 min.

Modlitwa.

Praca plastyczna Buźki.

B.  Rozwinięcie – czas ok. 30 min.

Stymulacja Moje miejsce w kościele.

Piosenka Dotknął mnie dziś Pan.

Pogadanka Grupy parafialne.

Ćwiczenie plastyczne.

C.  Zakończenie – czas ok. 5 min.

Piosenka Dotknął mnie dziś Pan.

Modlitwa.

5. Przebieg katechezy:

A.  Wstęp

Katechezę rozpoczynamy od wspólnej modlitwy, w której prosimy Pana Boga o łaski potrzebne dla kapłanów oraz wszystkich, którzy wypełniają różne posługi w Kościele. Wspólnie odmawiamy Akt wiary.

W wprowadzeniu w temat dzisiejszej katechezy wykorzystujemy ćwiczenie rozsypanki literowej. Na kartce wypisujemy litery: Ć O I Ó K Ś Ł i prosimy, by dzieci postarały się z liter ułożyć słowo (Kościół).

Po rozwiązaniu ćwiczenia  rozwieszamy arkusz szarego papieru, na którym jest zarys kościoła (wzór w pomocach).

Ale Kościół to nie tylko budynek. W kościele spotykamy się z Panem Jezusem.

Katecheta przykleja do arkusza obrazek tabernakulum, krzyż z Jezusem.

Pan Jezus już na nas czeka w Kościele. Teraz czas na nas. Każdy z was wykona teraz swoją buzię, byśmy za chwilę mogli być tutaj z Jezusem. Wskazuje na plansze. I rozdaje dzieciom kółeczka papieru prosząc, aby narysowały na nich swoje buzie. Następnie by przykleiły kokardki lub muszki ze swoim imieniem.

Każdy z was otrzymał kółeczko i kokardkę. Proszę, narysujcie na kółeczku swoją buzię, a na kokardkach wpiszcie swoje imię i przyklejcie do buzi – dziewczynki kokardki, a chłopcy muszki.

B.  Rozwinięcie

Po wykonaniu pracy plastycznej dzieci rozwiązują w ćwiczeniach krzyżówkę, zapisujemy nad arkuszem ze schematem kościoła. Nawiązując do hasła – Lud Boży, mówi dzieciom:

Wszyscy jesteśmy Kościołem – nie budynkiem, ale Kościołem – tak nazywa się nasza wspólnota, w której wierzymy, w Pana Jezusa. Tak jak w rodzinie każdy ma swoje miejsce i obowiązki (można podać przykłady), tak i tu każdy z nas ma swoje miejsce w tej wspólnocie Ludu Bożego. I na dzisiejszej katechezie poznamy, w jaki sposób możemy aktywnie włączyć się w życie naszej parafialnej wspólnoty, ponieważ nasza przynależność do Kościoła wyraża się w zaangażowaniu w życie wspólnoty parafialnej, w której żyjemy. Proponowane pytania do pogadanki:

–  Czy znacie grupy, które istnieją przy naszej parafii?

–  Jak możemy aktywnie uczestniczyć w życiu Kościoła?

Prowadzi rozmowę z dziećmi na temat wymienionych grup. Szczególnie podkreśla te, które są przeznaczone dla dzieci. Opisuje ich rolę w Kościele.

W naszej parafii są różne grupy, w które mogą włączyć się dzieci takie jak wy. Ministranci – służą przy ołtarzu, schola upiększa liturgię śpiewem, grupy modlitewne modlą się w różnych intencjach, grupy oazowe – wspólnie się spotykają, by poznawać Pana Boga i spędzać czas na zabawie i modlitwie, kółka różańcowe, kółka misyjne itd.

Jeżeli są dzieci, które należą do grup, mogą w tym momencie opowiedzieć, na czym polega ich udział w tych grupach.

Możemy również wymienić grupy dla dorosłych:

Są grupy, które modlą się, pomagają potrzebującym, służą radą księdzu przy zarządzaniu parafią itd. Zespół charytatywny, Służba liturgiczna, chór, Róże różańcowe, grupy modlitewne itd.

Pokazuje obrazek przedstawiający procesję Bożego Ciała – i omawia zadania, jakie mogą pełnić w czasie jej trwania dzieci. – W czasie procesji dzieci mają bardzo ważne zadania: dziewczynki sypią płatki kwiatówi przed Panem Jezusem, chłopcy dzwonią dzwoneczkami itp.

–  Czy ktoś z was brał udział w takiej procesji?

Następnie wspólnie śpiewamy piosenkę Dotknął mnie dziś Pan.

 

W dalszej części katechezy prezentujemy dzieciom obrazki przedstawiające – ołtarz, księdza w szatach liturgicznych – i prosimy, by uczeń przymocował do arkusza z kościołem te obrazki. Kolejne ilustracje – ministranci, dzieci ze scholi, dzieci z różańcem w ręku, dziecko wkładające paczkę do kosza dla potrzebujących, grupa oazowa itp. W zależności od grup istniejących w parafii. Ilustrację z procesją, przymocowujemy przy kościele.

Następnie prosimy dzieci, aby przyjrzały się powstałemu w ten sposób obrazowi kościoła i zastanowiły się, gdzie może być ich miejsce we wspólnocie parafialnej, którą tworzą.

Popatrzcie, nasza plansza się zapełniła, są ludzie, którzy wraz z Panem Jezusem tworzą Kościół. Ksiądz odprawia Mszę św., ministrant służy przy ołtarzu, schola pięknie śpiewa, dzieci z oazy modlą się, ktoś wrzuca paczkę dla potrzebujących w naszej parafii. Ale jeszcze kogoś mi tu brakuje. Teraz czas, abyście i wy pojawili się w naszym kościele.

Rodzic przykleja swoją buzię i prosi, by dzieci odnalazły swoje miejsce na planszy.

Popatrzcie to ja, jestem blisko ołtarza, by wam pomagać, gdy przyjdziecie do kościoła. A wy gdzie przykleicie swoje buzie? (Np. Krzysiu Ty jesteś bardzo grzeczny i solidny, może zostałbyś ministrantem, przyklej tu buzię. A ty Aniu może chciałabyś należeć do scholi, bo tak ładnie śpiewasz? itp.)

Rodzic pomaga kolejnym dzieciom przymocować swoje buzie, zachęcając, proponując te wspólnoty w których dziecko mogłoby się odnaleźć, jeżeli samo nie potrafi się zdecydować. Rodzicjeszcze raz pokrótce może przedstawić parafialne grupy, wskazując na obrazek. Nie wszystkie dzieci mogą chcieć zaangażować się w konkretną grupę, dla nich propozycją może być udział w procesji lub przyklejenie buźki przed ołtarzem – jako aktywne uczestniczenie w nabożeństwach. Jeżeli w parafii nie ma grup dla dzieci, może w ten sposób katecheta rozeznać i spróbować stworzyć coś nowego dla dzieci.

Gdy dzieci przykleją swoje buzie, rozwiązują ćwiczenie 2 – podpisać grupy działające w parafii (jeżeli jest na tyle czasu).

Gdy dzieci skończą, rodzic przypomina:

Drogie dzieci, wy też jesteście potrzebne w Kościele. Dziś dowiedzieliśmy się, że każdy ma tutaj swoje miejsce i zadanie do wykonania. Pamiętajcie, że Pan Jezus na was czeka i już w niedzielę zaprasza na spotkanie w czasie Eucharystii. Czekają też grupy, w których możecie być jeszcze bliżej Pana Jezusa.

Przypomina godzinę mszy świętej dla dzieci i ewentualnych spotkań grup.

C.  Zakończenie

W modlitwie kończącej katechezę zapraszamy dzieci do kręgu i trzymając się za ręce, prowadzimy przykładową modlitwę:

Panie Jezu, dziękujemy Ci ze możemy tworzyć Twój Kościół. Wiemy dobrze, że każdy z nas ma w nim swoje miejsce i zadanie do wykonania. Prosimy, daj nam siłę do tego, byśmy umieli zaangażować się w grupy, które są w naszej parafii. Wspólnie odmawiają modlitwę Ojcze nasz.

6. Materiały pomocnicze:

Piosenka Dotknął mnie dziś Pan

Dotknął mnie dziś Pan i radość ogromną w sercu mam.
Z tej radości chcę śpiewać i klaskać w dłonie swe.
Więc wszyscy razem chwalmy Go za to, że trzyma nas ręką swą.

 

 

 

Temat: Pomagam misjom-10.06.2020,11.05.2020

1. Cele katechetyczne:

–   uświadomienie potrzeby niesienia pomocy misjonarzom;

–   zachęcenie do modlitwy za misjonarzy i misje.

2. Słowa lucze:

misje, misjonarz.

3. Uwagi metodyczne:

a.  pomoce dydaktyczne

karteczka z napisem misje, misjonarz, zdjęcia misyjne dzieci z różnych krajów, mapa świata;

b.  metody

rozmowa kierowana, pogadanka, piosenka z gestami, praca z tekstem;

c.   literatura i środki audiowizualne:

–   wykorzystane

Pismo Święte Mk 16,15b;

CD – piosenka Szaba balua Jezu.

4. Plan katechezy:

A.  Wstęp – czas ok. 10 min.

Modlitwa.

Pogadanka Idźcie na cały świat.

B.  Rozwinięcie – czas ok. 25 min.

Pogadanka O pracy misyjnej.

Pokaz zdjęć misyjnych – praca z mapą.

Piosenka Szaba balua Jezu.

Ćwiczenie Labirynt.

Opowiadanie i list misyjny.

Wspólne pisanie listu do misjonarza.

Ćwiczenie Puzzle.

C.  Zakończenie – czas ok. 10 min.

Piosenka Szaba balua Jezu.

Modlitwa.

5. Przebieg katechezy:

A.  Wstęp

W klasie rodzic zawiesza mapę świata i początkowo nie nawiązuje do niej.

Katechezę rozpoczynamy modlitwą, w której prosimy Pana Boga o siły i opiekę dla wszystkich ludzi, którzy głoszą Ewangelię. Wspólnie odmawiamy modlitwę Ojcze nasz.

 

Na tablicy zapisujemy zdanie z Pisma Świętego: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię”. Następnie prowadzimy pogadankę na temat zadania, jakie Pan Jezus dał apostołom do wykonania. Proponowane pytania:

–  Jakie polecenie Pan Jezus dał swoim uczniom?

–  Gdzie mieli iść apostołowie?

–  Co mieli czynić apostołowie?

–  Kto dzisiaj wypełnia polecenie Pana Jezusa?

–  Kto opowiedział Wam o Panu Jezusie?

–  Gdzie dziś możemy usłyszeć o życiu Pana Jezusa?

 

Pan Jezus dał swoim apostołom ważne zadanie. Mieli iść do ludzi na całym świecie i opowiadać im o Panu Jezusie. Jezus chciał, aby każdy człowiek na ziemi mógł Go poznać i pokochać. Ci, którzy usłyszeli dobrą wiadomość o Jezusie, opowiadali kolejnym ludziom i tak Dobra Nowina rozeszła się na cały świat. Także my mogliśmy ja usłyszeć. Poznaliśmy Pana Jezusa z opowieści rodziców, dziadków. Możemy poznawać Jego życie w kościele i na katechezie. Nie wszędzie jednak tak jest. Są na świecie kraje, gdzie ludzie nie słyszeli jeszcze Dobrej Nowiny o Jezusie.

B.  Rozwinięcie

Rodzic przypomina uczniom słowa misje, misjonarz. Przywiesza je na tablicy i prosi, by dzieci spróbowały je wyjaśnić. Następnie sam podsumowuje wypowiedzi dzieci.

W poprzednich latach rozmawialiście na katechezie o misjonarzach – kto pamięta, kim jest misjonarz i czym się zajmuje?

Na świecie jest wiele ludzi, którzy nie znają jeszcze Pana Jezusa. Do nich wyjeżdżają ludzie – misjonarze, którzy chcą opowiedzieć im Dobrą Nowina i pomóc pokochać Pana Jezusa.

–  Kto może zostać misjonarzem? – ksiądz siostra zakonna, lekarz itd.

Katecheta, wyjaśniając dodaje:

Misjonarzem może zostać każdy, kto mocno wierzy w Pana Jezusa i potrafi poświęcić dla Niego wszystko. Ale niewielu może wyjechać do obcego kraju, niektórzy nie mają odwagi, inni zdrowia, a pozostali są za mali. Jednak każdy może być misjonarzem. Popatrzmy, z kim spotykają się misjonarze.

Pokazuje zdjęcia z krajów misyjnych – dzieci o różnych kolorach skóry, z różnych krajów. W czasie oglądania rodzic włącza piosenkę misyjną i po chwili zaprasza dzieci do wspólnej zabawy. Wspólnie śpiewamy i pokazujemy piosenkę Shaba balua Jezu.

Po piosence uczniowie rozwiązują ćwiczenie 1 z zeszytu ćwiczeń.

 

Po odgadnięciu hasła: GŁOSZENIE EWANGELII rodzic zbiera zdjęcia i wybrane przywiesza na mapie – tam, skąd pochodzą dzieci – np. Zambia, Argentyna, Indonezja, Brazylia...

Powiesimy teraz zdjęcia naszych misyjnych przyjaciół tam na mapie, gdzie jest kraj, w którym mieszkają.

Po zawieszeniu zdjęć rodzic zachęca dzieci, aby posłuchały historii o polskiej misjonarce.

Pokazuje dowolne zdjęcie polskiej misjonarki i zawiesza je na mapie w okolicach Warszawy. Następnie przytaczamy opowiadanie o polskiej misjonarce.

 

Po przeczytaniu opowiadania katecheta zachęca dzieci, aby podzieliły się swoimi refleksjami.

Proponowane pytania:

–  Dlaczego pani Agata pojechała do Zambii?

–  Kogo tam spotkała?

–  Jak spędza czas z dziećmi?

–  Co jest najważniejszym momentem w ciągu dnia dla małych Zambijczyków?

–  Co jest potrzebne na misji w Zambii?

–  Jak my możemy pomagać misjonarzom?

 

Podsumowując tę część katechezy, podkreślamy, że w wielu krajach świata (można wskazać na mapę) są polscy misjonarze. Pracują tam z dziećmi i z dorosłymi. Pomagają w codziennym życiu. Ale najważniejszym ich zadaniem jest głoszenie Ewangelii, aby każdy człowiek na świecie mógł kochać Pana Jezusa. Misjonarze potrzebują naszej modlitwy, aby starczyło im siły do tego trudnego zadania. Możemy też pomagać materialnie – zebrać potrzebne rzeczy i wysłać paczkę, a nawet opłacić naukę jakiegoś dziecka.

 

Teraz rodzic proponuje, aby napisać list do wybranego konkretnego misjonarza.

Pani Agata czekała na list od swoich dzieci, ja znam misjonarza, który ucieszyłby się z listu od dzieci. Co Wy na to? Spróbujemy napisać do niego?

 

Wspólnie z dziećmi układają list – można zapisać wstępnie na tablicy – dzieci układają kolejne zdania. Następnie rodzic przepisuje na kartce, a każde dziecko podpisuje się – można to zrobić na następnej katechezie, gdy list będzie przepisany przez któreś z dzieci.

Jeżeli mamy kontakt z osobą znającą misjonarza, możemy jak najbardziej wysłać i czekać na odpowiedź z misji – w dobie Internetu jest wiele możliwości.

Możemy również wspomnieć o Papieskim Dziele Misyjnym Dzieci.

C.  Zakończenie

W zakończeniu jeszcze raz wspólnie śpiewamy i pokazujemy piosenkę Szaba balua Jezu.

We wprowadzeniu do modlitwy zwracamy uwagę, że każdy misjonarz potrzebuje przede wszystkim modlitwy. Modlitwa za misjonarzy, za misje będzie naszą pomocą w dziele misyjnym Kościoła. Wtedy my sami staniemy się małymi misjonarzami. To jest nasze zadanie w Kościele.

Teraz pomodlimy się za panią Agatę, za naszego misjonarza, do którego napisaliśmy list i za tych wszystkich, którzy w krajach misyjnych czekają na naszą pomoc. Chwyćmy się za ręce i będziemy powtarzać:

Prosimy Panie Jezu

–  Za misjonarzy i misjonarki, aby mieli siłę głosić Ewangelię wszystkim ludziom – Prosimy Panie Jezu.

–  Za dzieci w krajach misyjnych, aby Cię pokochały.

–  Za ludzi, którzy mogą wspomóc misje o otwarte serce dla nich.

–  I za nas byśmy pamiętali, że naszym zadaniem jest modlitwa za misjonarzy.

6. Materiały pomocnicze:

Piosenka Szaba balua Jezu

Szaba balua Jezu akina o-o!
Szaba balua Jezu akina o-o! /2x
Wielkiego Boga znam, On zawsze przy mnie jest.
Wielkiego Boga znam, On ze mną, przy mnie jest.
Szaba balua Jezu akina o-o! /2x
Jego miłość ogromna, ogromna, ogromna,
a moja taka mała, taka mała, taka mała. /2x
Szaba balua Jezu akina o-o! /2x

Opowiadanie o polskiej misjonarce

Jakiś czas temu spotkałam dziewczynę o imieniu Agata. Była to uśmiechnięta pani, która bardzo lubiła pracować z dziećmi, grała na gitarze, ucząc nowych piosenek, zabierała na wycieczki do lasu i nad rzekę i ciągle wymyślała nowe gry i zabawy. Dzieci uwielbiały swoją panią. Pewnego dnia pani Agata powiedziała, że wyjeżdża na cały rok do Afryki, aby spotkać się z dziećmi o czarnej buzi i opowiedzieć im o Panu Jezusie. Dzieci bardzo się zasmuciły. Mała Kasia zaczęła nawet w kąciku po cichu chlipać. Pani spojrzała zaskoczona na swoje dzieci.

–  Jak to nie cieszycie się, że ktoś będzie mógł poznać Pana Jezusa?

Dzieciaki popatrzyły na siebie smutnym wzrokiem. Nikt nie wiedział, co powiedzieć. W końcu odezwał się Piotrek – on zawsze miał coś do powiedzenia – ale dzisiaj język mu się jakoś plątał, gdy wyznał:

–  Taaak, cieszymy się, ale...

–  ...będzie nam pani brakować – dodała szybko Madzia, a w jej oczach zaszkliły się łzy.

–  Kochani – pani Agata wyciągnęła ramiona i przygarnęła do siebie swoją gromadkę – ja też za wami będę tęsknić, ale wiecie co? Umówimy się tak, że będę do Was pisała listy, w których opowiem wam, co dzieje się w Afryce. A Wy do mnie napiszecie, co słychać tutaj w Polsce – w ten sposób czas szybko nam minie, a być może dzięki temu nauczycie się wielu ważnych spraw.

Dzieci, choć nadal troszkę smutne, zgodziły się na taki układ.

Po pewnym czasie okazało się, że pani Agata będzie mogła tam w Afryce wysyłać do Polski e-maile, więc dzieciaki będą mogły nie tylko czytać listy, ale także oglądać w Internecie zdjęcia swojej pani z jej nowymi podopiecznymi.

 

Nadszedł czas wylotu. Dzieci z rodzicami odprowadziły panią Agatę na lotnisko i długo jeszcze machały rękami, patrząc jak samolot zmienia się w maleńki punkcik wśród chmur. Wiedziały, że za kilkanaście godzin ich pani wyląduje na Czarnym Lądzie – tak mówi się na Afrykę.

(Rodzic pokazuje na mapie Afrykę i prosi jedno dziecko, aby zabrało zdjęcie misjonarki, przyklejone na terenie Polski i poszukało w Afryce kraju Zambia).

 

Po kilku dniach dzieci zasiadły przed komputerem, a mamusia Kasi zaczęła czytać list.

„Witajcie moje Łobuziaki!

Pozdrawiam was z Zambii, pięknego choć bardzo biednego kraju. Wszystko tutaj jest inne niż w Polsce. Spotykam się z dziećmi w Oratorium – to takie miejsce, gdzie młodsi i starsi mogą przyjść, by spędzić czas, pobawić się i nauczyć nowych rzeczy.

W Oratorium mamy jedną piłkę, a dzieci jest prawie setka, dlatego muszę robić listę zapisów na grę w piłkę. Dziewczynki lubią bawić się lalkami, które same sobie zrobiły. Oj, ciekawe te lalki – jedna ma na głowie wełnę, a inna ma buzię z kukurydzy. Ale do zabawy w dom nadają się idealnie! Wczoraj uczyliśmy się z dziećmi układać puzzle. One tutaj nie znały tej zabawy – którą wy przecież uwielbiacie. Na początek pocięłam obrazek na 4 części, Maksel męczył się chyba pół godziny, żeby ułożyć go w całość, ale jak mu się w końcu udało, to skakał z radości pod sam dach.

Oprócz zabawy w Oratorium codziennie jest taki specjalny czas, kiedy wszystkie dzieci siadają przy nas i słuchają historii z Biblii. Wyobraźcie sobie jest tu tak dużo dzieci i zawsze jest niesamowity gwar jak w ulu, ale gdy siadamy z Biblią można usłyszeć jak małpki w buszu, który zaczyna się tuż za Oratorium, przekrzykują się – taka u nas cisza. Wszystkie buzie są otwarte, a oczy patrzą bez zmrużenia na nas. Nikt się nie odzywa, bo każdy chce dokładnie usłyszeć, o czym Pan Jezus mówił gdy chodził po ziemi. Te murzyńskie dzieci dopiero niedawno poznały Pana Jezusa. Opowiedział o Nim ksiądz Czesław, który przyjechał tu dwa lata temu. Niektóre dzieci jeszcze nie przyjęły Chrystusa do swego serca, ale wszystkie już bardzo mocno Go kochają. I wiecie, gdy kończymy nasze spotkanie z Pismem Świętym, wtedy wybucha prawdziwa radość. Dzieci śpiewają, klaszczą w dłonie, tańczą – i w ten sposób dziękują Panu Bogu za to, że mogły Go poznać. To najwspanialsza modlitwa jaka widziałam.

Kochani będę powoli kończyć ten list. Proszę, napiszcie do mnie, co u Was się dzieje. Tęsknię za wami.

I mam ogromną prośbę.

Tu w Afryce jest bardzo biednie, potrzebujemy wielu dobrych ludzi, którzy podzielą się z Zambijczykami swoim sercem i pomocą materialną. Potrzeba tu wszystkiego. Nie mamy zabawek, nie mamy zeszytów, ale często też są rodziny, które nie mają co jeść, brakuje lekarstw, a nawet wody.

A ja wiem, jak Wy możecie pomóc moim małym czarnym przyjaciołom. Proszę, aby każdy z Was codziennie pamiętał w modlitwie o tych dzieciach. One też modlą się za Was. I poproście Pana Jezus, bym i ja miała dużo siły i zdrowia, abym mogła tu w Zambii dobrze pracować i służyć tym najmniejszym.

Pozdrawiam was i całuję każdego z osobna.

Pani Agata”.

 

Temat: Błogosławiona Anielo, ucz nas, jak służyć!-11.06.2020,12.06.2020

1. Cele katechetyczne:

–   zapoznanie z formami służby innym ludziom;

–   kształtowanie postawy niesienia bezinteresownej pomocy innym ludziom.

2. Słowa klucze:

służba, bezinteresowność.

3. Uwagi metodyczne:

a.  pomoce dydaktyczne

ilustracje zawodów służebnych, kartki dla każdego dziecka z wypisanym imieniem Aniela oraz różnymi cechami charakteru, piłka;

b.  metody

rozmowa kierowana, krzyżówka, praca z ilustracją, zabawa ruchowa.

4. Plan katechezy:

A.  Wstęp – czas ok. 5 min.

Modlitwa.

Pogadanka o bł. Anieli Salawie.

B.  Rozwinięcie – czas ok. 35 min.

Krzyżówka Aniela.

Ćwiczenie Służba.

Zabawa ruchowa Czym mogę służyć?

C.  Zakończenie – czas ok. 5 min.

Modlitwa na zakończenie.

5. Przebieg katechezy:

A.  Wstęp

Katechezę rozpoczynamy wspólną modlitwą. Zapraszamy uczniów do kręgu i chwytając się za uniesione ręce, odmawiamy wspólnie modlitwę Ojcze nasz.

Następnie rodzic prowadzi z dziećmi rozmowę na temat patronki roku bł. Anieli Salawy. Przypomina wiadomości, które dzieci zdobywały przez cały rok szkolny na temat tej postaci.

–  Kto w tym roku, towarzyszy nam na religii?

–  Kim była błogosławiona Aniela?

–  Co takiego zrobiła, co podobało się Panu Jezusowi?

–  W czym możemy naśladować Anielę?

Podsumowując wypowiedzi dzieci, przypominamy, że błogosławiona Aniela Salawa od dzieciństwa pomagała innym. Najpierw swojej mamusi – w opiece nad rodzeństwem i w domowych obowiązkach. Gdy miała 16 lat, podjęła pracę jako służąca w Krakowie. W czasie wojny opiekowała się rannymi żołnierzami i chorymi dziećmi. Poświęcała swój wolny czas oraz pieniądze, które zarobiła, dla potrzebujących. Wszystko to robiła z miłości do Pana Boga. Aniela w każdym człowieku widziała Jezusa.

B.  Rozwinięcie

Rodzic proponuje dzieciom ćwiczenie – krzyżówkę z imieniem. Rozdaje dzieciom kartki, na których pionowo jest napisane imię błogosławionej. Zadaniem dzieci jest dopisanie do poszczególnych liter imienia – cech opisujących błogosławioną Anielę.

Jeżeli dzieci potrafią same nazwać i dopisać te cechy, można im to zaproponować. Dla ułatwienia można wypisać na tablicy różne cechy charakteru, z których dzieci wybiorą te, którymi opiszą swoją błogosławioną.

 

Rodzic pomaga w razie potrzeby uczniom w wykonaniu ćwiczenia. Kończąc pracę uczniów, podsumowujemy wypisane cechy charakteru, ukazując bł. Anielę zawsze dobrą dla innych ludzi, oddaną potrzebującym, życzliwą dla biednych, odpowiedzialną za dzieci i chorych. Miała wiele cierpliwości i bezinteresownie poświęcała swój czas bliźnim itp.

Następnie uczniowie wykonują zadanie 2 z zeszytu ćwiczeń – „Znajdź litery i utwórz z nich wyraz. Jest to szczególna cecha, której możemy się uczyć od bł. Anieli”.

Rodzic zachęca dzieci: Rozwiążcie zadanie, by poznać jakiej jeszcze cechy możemy nauczyć się od błogosławionej Anieli.

Na tablicy zapisuje rozwiązanie zadania – słowo: SŁUŻBA.

Po rozwiązaniu ćwiczenia wspólnie zastanawiamy się, czy dziś możemy spotkać wśród nas ludzi, którzy swoją pracą służą innym.

Rodzic pokazuje ilustracje przedstawiające ludzi pomagających innym – lekarz, pielęgniarka, strażak, sprzątaczka, opiekunka itp.

Dzieci oglądają ilustracje i opowiadają na pytanie, w jaki sposób przedstawione osoby służą swoją pracą innym ludziom.

 

Rodzice zaprasza dzieci do kręgu, rzuca piłkę do wybranego dziecka, zadając pytanie:

–  Jak będziesz naśladował błogosławioną Anielę?

–  Jak będziesz pomagał ludziom wokół siebie?

Dzieci odrzucają do siebie piłkę, podając propozycje swojej służby innym, np.

–  będę pomagała mamusi pilnować młodszego braciszka,

–  będę wynosił śmieci,

–  pomogę starszej pani nieść zakupy,

–  podzielę się swoim śniadaniem z koleżanką lub kolegą,

–  podzielę się z dziećmi z misji przyborami szkolnymi.

Kończąc tę część lekcji, rodzic zachęca, by uczniowie zapisali w domu swoje postanowienie służby – zadanie 3 w zeszycie ćwiczeń.

Jeżeli dysponujemy jeszcze czasem, dzieci mogą na lekcji wykonać ćwiczenie 1 Pokoloruj odpowiednio ilustrację. Jeżeli nie, zadajemy to ćwiczenie do domu.

C.  Zakończenie

Na zakończenie rodzic zaprasza dzieci do wspólnej modlitwy, w której proszą by za przykładem błogosławionej Anieli Salawy umiały służyć innym.

Modlitwa – wybrane wezwania do bł. Anieli – dzieci powtarzają: Módl się za nami

Możemy wybrane wezwania rozdać dzieciom na kartkach tak, by to one przeczytały – np.:

–  Błogosławiona Anielo Salawo – módl się za nami

–  Wyrozumiała dla drugich

–  Cierpliwie znosząca utrudzenia służbą

–  Służąca Bogu przez uczciwą pracę

–  Zachęcająca do przyjmowania Sakramentów Świętych

–  Modląca się za misje i misjonarzy

–  Składająca ofiary na misje

–  Opiekująca się rannymi żołnierzami w szpitalach

 

Módlmy się: Boże, w Trójcy Jedyny, Ty powołałeś Błogosławioną Anielę Salawę, aby służyła Tobie i bliźnim w trudnych okolicznościach ich życia. Wysłuchaj nasze modlitwy, które za jej wstawiennictwem w pokorze Ci przedstawiamy. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Wezwania do błogosławionej Anieli Salawy

Błogosławiona Anielo Salawo – módl się za nami
Siostro Świętych Pańskich
Dobrowolnie obierająca stan służącej
Głęboko przeniknięta duchem wiary i pobożności
Wobec przeciwności stanowcza i cicha
Wyrozumiała dla drugich
Odpowiedzialna za współpracownice i przyjaciółki
Cierpliwie znosząca utrudzenia służbą
Służąca Bogu przez uczciwą pracę
Rozumiejąca swoją rolę w Kościele
Głęboko zjednoczona z Bogiem
Uczestniczko Chrystusowej Ofiary
Naśladująca Zbawiciela w przebłaganiu za ludzkie zniewagi
Ofiaro wynagradzająca za grzechy
Przyjmująca dobrowolnie cierpienia za bliźnich
Świadomie uczestnicząca w Krzyżu Chrystusowym
Nosząca w sercu troskę o szerzenie wiary
Modląca się za misje i misjonarzy
Składająca ofiary na misje
Pałająca miłością do Ojczyzny
Modląca się o wolną i katolicką Polskę
Opiekująca się rannymi żołnierzami w szpitalach
Zachęcająca do przyjmowania Sakramentów Świętych
Błądzących pouczająca o prawdach wiary.
Módl się za nami Błogosławiona Anielo Salawo.
Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się: Boże, w Trójcy Jedyny, Ty powołałeś Błogosławioną Anielę Salawę, aby służyła Tobie i bliźnim w trudnych okolicznościach ich życia. Wysłuchaj nasze modlitwy, które za jej wstawiennictwem w pokorze Ci przedstawiamy. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

 

Temat: Lolek modli się i kocha Matkę Bożą-12.06.2020,17.06.2020

1. Cele katechetyczne:

–   ukazanie roli modlitwy w życiu małego Lolka oraz Papieża Jana Pawła II;

–   ukazanie relacji zawierzenia Karola Wojtyły Matce Bożej;

–   kształtowanie postawy zawierzenia Maryi.

2. Słowa klucze:

modlitwa, zawierzenie, Matka.

3. Uwagi metodyczne:

a.  pomoce dydaktyczne

ilustracje (np. z gazet) do opowiadania: Jan Paweł II, Bazylika św. Piotra w Watykanie, papamobile, Mehmet Ali Agca, ks. Stanisław Dziwisz, Matka Boża, Totus Tuus, Sanktuarium w Fatimie, Korona Matki Bożej Fatimskiej, pas papieski, Matka Boża Częstochowska; taśma klejąca lub magnesy do przyczepienia powyższych ilustracji;

b.  metody

opowiadanie, ćwiczenie plastyczne, rozsypanka literowa, piosenka, pokaz z elementami dyskusji;

c.   literatura i środki audiowizualne:

· – piosenka Barka, Apel Jasnogórski;

· Jan Paweł II, Pamięć i tożsamość, Wydawnictwo Znak, Kraków 2005, s. 163–167;

· Jan Paweł II, Autobiografia, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2002, nr 218.

4. Plan katechezy:

A.  Wstęp – czas ok. 10 min.

Modlitwa Apel Jasnogórski.

Pogadanka O Lolku.

Ćwiczenie TOTUS TUUS.

B.  Rozwinięcie – czas ok. 25 min.

Opowiadanie o dzieciństwie Lolka.

Ćwiczenie plastyczne Lolek na modlitwie.

Piosenka Barka.

Opowiadanie z elementami pokazu Straszne dni.

Ćwiczenie powtórzeniowe.

C.  Zakończenie – czas ok. 10 min.

Podsumowanie Bł. Jan Paweł II do dzieci.

Modlitwa na zakończenie.

5. Przebieg katechezy:

A.  Wstęp

W modlitwie na rozpoczęcie katechezy wyrażamy naszą ufność Matce Bożej. W kilku słowach dziękujemy za obecność i opiekę Maryi nad nami, nad naszą Ojczyzną, nad Kościołem. Wspólnie śpiewamy Apel Jasnogórski.

W kilku pytaniach zadanych uczniom przypominamy dotychczasowe wiadomości o Lolku – Janie Pawle II. Proponowane pytania:

–  Gdzie urodził się Lolek?

–  Kim byli rodzice Lolka?

–  Kim został Lolek, jak dorósł?

–  Dlaczego Jan Paweł II został ogłoszony błogosławionym?

Następnie na tablicy wypisujemy słowa TOTUS TUUS. Aby uczniowie rozwiązali, co oznaczają te słowa, obok wypisujemy litery do rozsypanki literowej:

A Ł C Y  W J Ó T           –          CAŁY TWÓJ

W kilku słowach nawiązujemy do hasła Jana Pawła II i zwracamy uwagę, że całe życie Lolek zawierzył, czyli oddał w opiekę Matce Bożej.

B.  Rozwinięcie

W dalszej części katechezy krótko opowiadamy o dzieciństwie Karola, podkreślając jego służbę przy ołtarzu pilność w nauce, sumienność i koleżeńskość. Ukazujemy trudne chwile z jego dzieciństwa i młodości: śmierć matki, brata, wojna oraz jego postawę wobec tych wydarzeń.

 

Od najmłodszych lat Lolek chętnie uczestniczył we Mszy Świętej i nabożeństwach. Do służenia jako ministrant przy ołtarzu zachęcali go księża katecheci, mobilizowali rodzice, a szczególnie ojciec. Ponieważ lekcje zaczynały się o 8⁰⁰ rano, wstawali wcześnie, modlili się i razem jedli śniadanie. Kiedy młody Karol został ministrantem, często uczestniczył w porannej mszy św., odprawianej o godzinie 7.00.

Zwracamy szczególnie uwagę na smutne wydarzenie z życia Lolka. Gdy miał niecałe 9 lat, zmarła Jego mama – Emilia. Od tego momentu Jego drugą mamą stałą się Maryja – Matka Boża. To Jej Lolek zawierzył całe swoje życie. Również jako ksiądz, biskup, kardynał i papież, nie zapominał o tej wyjątkowej więzi z Maryją, która zawsze otaczała Go swoją opieką.

Następnie prosimy uczniów o wykonanie zadania 1 z zeszytu ćwiczeń – ułożenie wydarzenia związanego z życie Karola Wojtyły.

W tym czasie możemy odtworzyć z płyty CD piosenkę Barka.

Uczniom, którzy pierwsi wykonają ćwiczenie, rozdajemy ilustracje do opowiadania. Ilustracje mogą być podpisane lub ponumerowane z drugiej strony.

 

1.  Jan Paweł II

2.  Bazylika św. Piotra w Watykanie

3.  Papamobile

4.  Mehmet Ali Agca

5.  Ks. Stanisław Dziwisz

6.  Matka Boża

7.  Totus Tuus

8.  Sanktuarium w Fatimie

9.  Korona Matki Bożej Fatimskiej

10.  Pas papieski

11.  Matka Boża Częstochowska

 

Gdy uczniowie wykonają ćwiczenie 1, wprowadzamy dzieci w opowiadanie Straszne dni, o wyjątkowym wydarzeniu z życia Jana Pawła II, które ukazuje nam, jak bardzo Ojciec Święty kochał Maryję i Jej ufał. Podczas opowiadania uczniowie przypinają rozdane wcześniej ilustracje do tablicy (gdy odczytamy podkreślone wyrażenia).

Po skończeniu opowiadania polecamy uczniom wykonanie zadania 3 w zeszycie ćwiczeń – przypomnienie znaczenia słów TOTUS TUUS.

C.  Zakończenie

Przed modlitwą końcową odczytujemy słowa papieża o modlitwie do dzieci: „Jakże ogromną siłę ma modlitwa dziecka! Staje się ona czasem wzorem dla dorosłych: modlić się z prostotą i całkowitą ufnością to znaczy zwracać się do Boga tak, jak czynią to dzieci [...] pragnę powierzyć waszej modlitwie, drodzy mali przyjaciele, nie tylko sprawy waszej rodziny, ale także wszystkich rodzin na świecie. I nie tylko to...” /Jan Paweł II „List Ojca Świętego do dzieci w Roku Rodziny”

Jako zadanie domowe polecamy uczniom wykonanie zadania 2 z zeszytu ćwiczeń – pokolorowanie mitry i pastorału papieskiego oraz zadanie 4 – wkleić ilustrację z bł. Janem Pawłem II.

Jeżeli dysponujemy czasem, możemy wspólnie jako modlitwę zaśpiewać Apel Jasnogórski.

6. Materiały pomocnicze:

Opowiadanie Ktoś prowadził tę kulę...

13 maja papież Jan Paweł II jak co tydzień miał spotkać się z wiernymi na placu przed bazyliką św. Piotra na Watykanie. Papież przejeżdżał odkrytym papamobilem, aby pozdrowić i pobłogosławić rzesze wiernych. Kilkanaście minut po godzinie siedemnastej z tłumu padły trzy strzały z pistoletu w kierunku Jana Pawła II. Zamachowiec Mehmet Ali Agca chciał zabić papieża.

Kula ciężko zraniła Ojca Świętego, który krwawiąc osunął się w ramiona osobistego sekretarza ks. Stanisława Dziwisza. Papieża błyskawicznie przewieziono do szpitala. W tym czasie, zanim stracił przytomność, miał poczucie, że przeżyje, w kilku słowach przebaczył swojemu zamachowcowi. Lekarze operowali Ojca Świętego kilka godzin. Jan Paweł II w cudowny sposób został ocalony. W czasie niedzielnej modlitwy na Anioł Pański – cztery dni po zamachu mogliśmy usłyszeć słowa papieża: „Modlę się za brata, który mnie zranił, a któremu szczerze przebaczyłem”. Zwrócił się też w modlitwie do Matki Bożej: „Tobie Maryjo powtarzam Totus Tuus ego sum” – Jestem cały Twój (Maryjo).

Wspominając to wydarzenie, wielokrotnie powtarzał: Czyjaś ręka strzelała (…), ale inna ręka prowadziła kulę.

Wydarzenie to miało miejsce w rocznicę objawień Matki Bożej w Fatimie. Podczas pielgrzymki do Sanktuarium w Fatimie, Jan Paweł, dziękując Matce Bożej za ocalenie życia, złożył w darze kulę z pistoletu, którą miał być zabity. Kula ta została umieszczona w koronie Matki Bożej Fatimskiej. Przestrzelony i zakrwawiony pas papieski Ojciec Święty ofiarował Matce Bożej Częstochowskiej.

(Na podstawie: Jan Paweł II, Pamięć i tożsamość, Wydawnictwo Znak, Kraków 2005, s. 163–167; Jan Paweł II, Autobiografia, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2002, nr 218)

Piosenka Maryjo, Królowo Polski

Maryjo, Królowo Polski, //2x
jestem przy Tobie, pamiętam o Tobie
I czuwam na każdy czas. //2x

Maryjo, jesteśmy młodzi, //2x
Już dzisiaj zależy od Polskiej młodzieży
Następne tysiąc lat. //2x

Maryjo, Królowo nasza, //2x
My Ciebie prosimy uświęcaj rodziny,
Uświęcaj każdego z nas. //2x

Piosenka Barka

1.  Pan, kiedyś stanął nad brzegiem, szukał ludzi gotowych pójść za Nim,
by łowić serca, słów Bożych prawdą.

Ref. O Panie, to Ty na mnie spojrzałeś,
Twoje usta dziś wyrzekły me imię.
Swoją barkę pozostawiam na brzegu,
razem z Tobą, nowy zacznę dziś łów.

2.  Jestem ubogim człowiekiem, moim skarbem, są ręce gotowe
do pracy z Tobą i czyste serce.

3.  Ty potrzebujesz mych dłoni, mego serca młodego zapałem,
mych kropli potu i samotności.

4.  Dziś wypływamy już razem, łowić serca na morzach dusz ludzkich,
Twej prawdy siecią i słowem życia.

 

Temat: Maryja Królowa Polski-18.06.2020,19.05.2020

1. Cele katechetyczne:

–   poznanie Maryi jako Królowej Polski oraz historii wizerunku MB Częstochowskiej;

–   przybliżenie prawdy, że maj jest miesiącem szczególnego kultu Maryi;

–   zachęcenie do udziału w nabożeństwach majowych.

2. Słowa klucze:

Maryja Królowa, matka.

3. Uwagi metodyczne:

a.  pomoce dydaktyczne

obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, ilustracja MB Częstochowskiej „bez sukienki” na dużym arkuszu papieru, kolorowe małe karteczki (ok. 3 x 2 cm – mogą być w kształcie rombu), klej;

b.  metody

opowiadanie, ćwiczenie plastyczne, praca z tekstem, tekst z lukami;

c.   literatura i środki audiowizualne:

–   wykorzystane

· Czarna Madonna z Częstochowy, [w:] Przypowieści i opowiadania, Bruno Ferrero, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa 2001, s. 301–304;

· CD – Apel Jasnogórski, oraz Matko Boga, Królowo świata.

4. Plan katechezy:

A.  Wstęp – czas ok. 15 min.

Modlitwa do Matki Bożej.

Ćwiczenie plastyczne Obraz MB Częstochowskiej.

Piosenka Matko Boga, Królowo świata.

B.  Rozwinięcie – czas ok. 25 min.

Opowiadanie Czarna Madonna z Częstochowy.

Pogadanka Maryja Królowa Polski.

Ćwiczenie plastyczne Sukienka dla naszej Królowej.

Śpiew Apel Jasnogórski.

Test z lukami Pod Twoją obronę.

C.  Zakończenie – czas ok. 5 min.

Piosenka Matko Boga, Królowo świata.

Modlitwa końcowa.

5. Przebieg katechezy:

A.  Wstęp

Na rozpoczęcie katechezy przy ukazanym obrazie Matki Boskiej Częstochowskiej modlimy się wspólnie, prosząc o opiekę nad naszą Ojczyzną i naszymi rodzinami. Możemy użyć kilku wezwań z Litanii Loretańskiej.

Po modlitwie prosimy uczniów o wykonanie ćwiczenia 1 – kolorowanie obrazu MB Częstochowskiej. W tym czasie w kilku słowach wskazujemy, iż maj jest miesiącem maryjnym – poświęconym oddawaniu chwały Maryi.

Następnie śpiewamy piosenkę Matko Boga, Królowo świata

B.  Rozwinięcie

Po wprowadzeniu przedstawiamy uczniom opowiadanie Czarna Madonna z Częstochowy. Możemy skrócić opowiadanie i przekazać je własnymi słowami.

Po opowiadaniu prowadzimy krótką pogadankę o Maryi Królowej Polski. Ukazujemy w niej, że Maryja jest naszą królową, bo wstawia się za nami, pomaga nam i opiekuje się nami. Proponowane pytania:

–  Dlaczego Maryję możemy nazywać królową?

–  Na czym polega królowanie Maryi?

–  W jaki sposób Maryja nam pomaga i troszczy się o nas?

–  W jaki sposób my możemy oddać Maryi cześć i podziękować Jej za wszelkie uproszone łaski?

Kontynuacją pogadanki będzie ćwiczenie plastyczne Sukienka dla naszej Królowej. Rozdajemy uczniom małe kolorowe karteczki. Prezentując ilustrację Czarnej Madonny „bez sukienki” (wieszamy ją przy tablicy), prosimy, aby uczniowie na karteczkach wypisali „komplementy” dla Maryi, po czym będziemy przyklejać je na miejscu sukienki, tak by Maryja była ubrana w nasze pochwały. Przykładowe „komplementy” dla Maryi:

Piękna, wspaniała, dobra, kochająca, troskliwa, opiekuńcza, cudowna, mądra, oddana, królowa serc, doskonała, święta, szczęśliwa, wierna, nieskalana, cierpliwa, wytrwała itd.

Możemy użyć również wezwań z Litanii Loretańskiej.

W trakcie ćwiczenia ukazujemy sens wychwalania Matki Bożej. Oddając jej cześć, oddajemy ją samemu Bogu, który uczynił Ją Matką swojego Syna. Od Maryi możemy również uczyć się zawierzenia Panu Bogu.

Po przyklejeniu karteczek w kształcie sukienki, prosimy uczniów, aby wszyscy zgromadzili się przed utworzonym wizerunkiem i wspólnie zaśpiewali Apel Jasnogórski.

Następnie uczniowie wykonują ćwiczenie 2 – praca z tekstem – tekst z lukami (modlitwa Pod Twoją obronę). Przypominamy uczniom o nabożeństwach majowych i zachęcamy ich do udziału w nich. Uczestnicząc w nich tkamy z naszych modlitw nową wspaniałą suknię dla Maryi naszej Królowej.

C.  Zakończenie

Na zakończenie wspólnie śpiewamy piosenkę Matko Boga, Królowo świata.

W modlitwie końcowej za wstawiennictwem Maryi Królowej Polski prosimy o błogosławieństwo, pomyślność i wierność Bogu w naszej ojczyźnie.

6. Materiały pomocnicze:

Przykładowe wezwania z Litanii Loretańskiej

Matko Chrystusowa,
Matko najczystsza,
Matko najmilsza,
Matko Zbawiciela,
Panno łaskawa,
Przyczyno naszej radości,
Różo duchowna,
Domie złoty,
Bramo niebieska,
Gwiazdo zaranna,
Ucieczko grzesznych,
Pocieszycielko strapionych,
Królowo Aniołów,
Królowo Apostołów,
Królowo Wszystkich Świętych,
Królowo Wniebowzięta,
Królowo Różańca świętego,
Królowo rodziny,
Królowo pokoju,
Królowo Polski,

Opowiadanie Czarna Madonna z Częstochowy

„Maryjo, Jezus urósł już i zmężniał”.

„Dzięki Bogu, Józefie, jest On naprawdę dobrym chłopcem”.

„Nasz stół jest już zbyt mały, zrobię większy”.

I tak oto Józef postanowił zrobić nowy stół dla rodziny w Nazarecie. Jezus pomógł mu wybrać dwie masywne deski bez sęków, z drzewa lipowego. Zrobił piękny stół w kolorze bursztynu, umocował cztery nogi, które Jezus starannie wyrównał. Maryja przygotowała wspaniałą kolację z tej okazji. Przy tym stole Święta Rodzina przez wiele lat gromadziła się na codzienne posiłki, jak również na posiłki obrzędowe religii żydowskiej. Przy tym stole obchodzono Paschę według starodawnego obrzędu Mojżeszowego. Przy tym stole Józef, Maryja i Jezus rozmawiali i modlili się, na tym stole Maryja zarabiała chleb i szyła. Przy tym stole Jezus powiedział Rodzicom, że musi wyruszyć ze swą misją.

Młody lekarz i malarz

Na tym lipowym stole zrobionym przez Józefa, Maryja opierała głowę, płacząc, gdy umarł Józef, a później w straszliwe dni po śmierci Jezusa na krzyżu. Na tym stole Maryja pakowała swe rzeczy, gdy miała się przenieść do domu Jana, ukochanego przyjaciela Jezusa, tak jak postanowił Jej Syn przed śmiercią.

Przed opuszczeniem domu Maryja spojrzała na stół oczyma pełnymi łez i z wielką czułością dotknęła go. Dobry Jan zrozumiał i zaproponował: „Maryjo, ten stół weźmiemy ze sobą”! Maryja uśmiechnęła się. Ten stół był jej wielkim skarbem: nosił ślady Józefa i Jezusa. Patrząc na niego wydawało się Jej, że widzi jeszcze uśmiechy Osób, które tak bardzo kochała.

Pewnego dnia zjawił się w domu Jana młodzieniec, który pragnął usłyszeć od Maryi o Jezusie, gdyż chciał napisać książkę, aby wszyscy mogli lepiej poznać Jezusa.

Na imię miał Łukasz i był człowiekiem genialnym – znał się na ziołach, umiał przygotować leki i napary, był bystrym i przekonującym pisarzem, a przede wszystkim był doskonałym malarzem.

Pewnego dnia kilka kobiet, które były uczennicami Jezusa i które odwiedzały Maryję, poprosiły Łukasza o wielką przysługę.

„Namaluj nam portret Maryi!”.

Łukasz zawahał się: „Nie jestem godzien, moje kochane; obawiam się, że moje pędzle zbuntują się”.

Jednak kobiety nalegały i Łukasz wreszcie postanowił spróbować. Zaczął szukać deski, na której mógłby malować. Maryja zauważyła, że jest zafrasowany i jak zawsze dobra i matczyna, dała mu część stołu Józefa. Tego stołu, na którym Jan często celebrował Eucharystię. Łukasz zaczął malować, a Maryja czasami w milczeniu siedziała przy nim, by młody malarz mógł utrwalić na drzewie rysy jej twarzy. Łukasz tak bardzo był przejęty swą pracą, że malował modląc się, czasami nawet na klęczkach.

Święte kobiety przychodziły, przyglądały się obrazowi i zamęczały malarza swymi uwagami.

 

„Dlaczego namalowałeś Maryję tak ciemną?”

Łukasz odpowiedział: „Ponieważ w Piśmie św. napisano: Śniada jestem, lecz piękna, córki jerozolimskie, jak namioty Kedaru, jak zasłony Szalma!”

„Dlaczego umieściłeś Dzieciątko na lewej ręce Maryi, jeśli matki noszą dzieci na prawej?”.

Łukasz odpowiadał spokojnie: „Sam Dawid śpiewał, że Królowa jest po prawej stronie Pana, a więc Dziecko musi być po lewej”.

Któregoś dnia, gdy malował portret, Łukasz miał widzenie. Zobaczył ogień D

Jasna Góra

Obraz został podarowany pobożnym kobietom jerozolimskim i przez lata był przedmiotem czci. Aby zobaczyć święte oblicze Maryi, przybywali przede wszystkim najbiedniejsi: żebracy, upośledzeni, pasterze, stróże wielbłądów. Ale zatrzymywali się też przed nim królowie, książęta, konsulowe i sędziowie. Cesarzowa św. Helena umieściła ikonę w swej kaplicy w Bizancjum, gdy miasto było zagrożone przez nieprzyjaciół. Ikonę obnoszono na murach Bizancjum i powracał pokój. Święty wizerunek znalazł się potem w Rosji i tam znalazł go książę Władysław Opolski, który postanowił zaopiekować się obrazem i przywieźć go do Polski.

Chciał umieścić go uroczyście w stolicy kraju, ale w sposób cudowny Madonna sama wybrała miejsce dla swego wizerunku. Obraz został umieszczony na wozie, ciągnionym przez cztery konie, które wolno posuwały się naprzód. U stóp wzniesienia, które nazywano Jasna Góra, w pobliżu Częstochowy, wóz nagle stanął. Na próżno woźnice smagali batem konie – biedne zwierzęta nie potrafiły poruszyć kół, które wydawały się przygwożdżone do ziemi. Przyprowadzono dalsze cztery konie. Wóz jednak ani drgnął.

Wokół góry słychać było krzyki woźniców i szum dębów. Mgła schodziła wolno pomiędzy drzewa. Wydawało się, że aniołowie rozsnuwają białe welony na morze listowia. Złote promienie słońca haftowały niebo. Książę Władysław zrozumiał; postanowił zostawić obraz w klasztorze, który wznosił się na Jasnej Górze. Wówczas konie ruszyły od razu do parafii w Częstochowie, w której początkowo umieszczono obraz. Na górze, którą sobie Maryja sama wybrała, zbudowano wielkie sanktuarium. Stało się ono metą nieustannych pielgrzymek. Na Wielkanoc 1430 r. banda złodziei ograbiła sanktuarium. Kilku rabusiów na znak pogardy uderzyło oblicze Madonny szablą. Na obrazie do dzisiejszego dnia widoczne są cięcia.

Tak jakby Matka Jezusa pragnęła powiedzieć, że nadal dzieli życie swych dzieci, ich cierpienia i rany. Prawą ręką nadal ukazuje wszystkim Jezusa, jedyną drogę zbawienia.

Piosenka Matko Boga, Królowo świata

Ref. Matko Boga, Królowo świata,
Matko ludzi, módl się za nami. Matko Boga, Królowo świata,
Matko ludzi prowadź nas.

1.  O Maryjo, Ty w mój każdy dzień,
– prowadź mnie, kieruj mną, ze mną bądź. (powtarza się w każdej zwrotce)
Chciej o Pani dziś modlitwy przyjąć te,
za siostrę, brata i za mnie też.

2.  O Maryjo, każdy człowiek powie Ci...     za biednych, samotnych i głodnych też.

3.  O Maryjo, chory człowiek powie Ci...     by każdy wytrwał w cierpieniu swym.

4.  O Maryjo, mąż i żona powie Ci...            za miłość w rodzinie, za zgodę w niej.

5.  O Maryjo, dziś dziewczyna powie Ci...    za czystość dziewcząt, prostotę w nich.

6.  O Maryjo, każdy chłopiec powie Ci...      za skromność chłopców i szczerość ich.

7.  O Maryjo, każdy rodzic powie Ci...         za miłość rodziców do dzieci swych.

8.  O Maryjo, małe dziecko powie Ci...         za każde nowe życie, by mogło żyć.

9.  O Maryjo, każdy kapłan powie Ci...         za świętość kapłanów i Boga w nich.

10.  O Maryjo, cały świat dziś mówi Ci...       niech pokój i miłość na świecie trwa.

Wzór ilustracji obrazu MB Częstochowskiej „bez sukienki”

 

 

Kochani uczniowie wszystkie wasze prace oceniłem, oceny są wpisane w  dzienniku. 

Dziękuję wam za pacę w końącym się roku szkolnym 2019/2020  choć w nietypowej formie !

Pozdrawiam was serdecznie i serca błogosławię +