WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE OCENY

OCENA DOPUSZCZAJĄCA

OCENA DOSTATECZNA

OCENA DOBRA

OCENA BARDZO DOBRA

OCENA CELUJĄCA

I. Substancje i ich przemiany

Uczeń:

–klasyfikuje chemię do nauk przyrodniczych

–stosuje zasady bezpieczeństwa

obowiązujące w pracowni chemicznej

– nazywa wybrane elementy szkła i sprzętu laboratoryjnego oraz określa ich przeznaczenie

–zna sposoby opisywania doświadczeń chemicznych

– opisuje właściwości substancji będących głównymi składnikami produktów stosowanych na co dzień

– definiuje pojęcie gęstość

– podaje wzór na gęstość

– przeprowadza proste obliczenia z wykorzystaniem pojęć: masa, gęstość,

objętość

– wymienia jednostki gęstości

– odróżnia właściwości fizyczne od chemicznych

– definiuje pojęcie mieszanina substancji

– opisuje cechy mieszanin jednorodnych i niejednorodnych

– podaje przykłady mieszanin

– opisuje proste metody rozdzielania mieszanin na składniki

– definiuje pojęcia: zjawisko fizyczne i reakcja chemiczna

– podaje przykłady zjawisk fizycznych i reakcji chemicznych zachodzących w otoczeniu człowieka

–definiuje pojęcia: pierwiastek chemiczny i związek chemiczny

– dzieli substancje chemiczne na proste i złożone oraz na pierwiastki i związki chemiczne

– podaje przykłady związków chemicznych

– dzieli pierwiastki chemiczne na metale i niemetale

–podaje przykłady pierwiastków chemicznych (metali i niemetali)

– odróżnia metale i niemetale

na podstawie ich właściwości

– opisuje, na czym polegają rdzewienie i korozja

– wymienia niektóre czynniki powodujące korozję

– posługuje się symbolami chemicznymi pierwiastków (H, O, N, Cl, S, C, P, Si,Na, K, Ca, Mg, Fe, Zn, Cu, Al, Pb, Sn, Ag, Hg)

Uczeń:

–omawia, czym zajmuje się chemia

– wyjaśnia, dlaczego chemia jest nauką przydatną ludziom

– wyjaśnia, czym są obserwacje, a czym wnioski z doświadczenia

– przelicza jednostki (masy, objętości, gęstości)

–wyjaśnia, czym ciało fizyczne różni się od substancji

– opisuje właściwości substancji

– wymienia i wyjaśnia podstawowe sposoby rozdzielania mieszanin na składniki

– sporządza mieszaninę

– dobiera metodę rozdzielania mieszaniny na składniki

– opisuje i porównuje zjawisko fizyczne i reakcję chemiczną

– projektuje doświadczenia ilustrujące zjawisko fizyczne i reakcję chemiczną

– definiuje pojęcie stopy metali

– podaje przykłady zjawisk fizycznych i reakcji chemicznych zachodzących w otoczeniu człowieka

– wyjaśnia potrzebę wprowadzenia symboli chemicznych

–rozpoznaje pierwiastki i związki chemiczne

– wyjaśnia różnicę między pierwiastkiem, związkiem chemicznym i mieszaniną

– proponuje sposoby zabezpieczenia przed

rdzewieniem przedmiotów wykonanych z żelaza

Uczeń:

– podaje zastosowania wybranego szkła i sprzętu laboratoryjnego

– identyfikuje substancje na podstawie podanych właściwości

– przeprowadza obliczenia

z wykorzystaniem pojęć: masa, gęstość, objętość

–przelicza jednostki

– podaje sposób rozdzielenia wskazanej mieszaniny na składniki

– wskazuje różnice między właściwościami fizycznymi składników mieszaniny, które

umożliwiają jej rozdzielenie

– projektuje doświadczenia ilustrujące reakcję chemiczną i formułuje wnioski

– wskazuje w podanych przykładach reakcję

chemiczną i zjawisko fizyczne

– wskazuje wśród różnych substancji mieszaninę i związek chemiczny

– wyjaśnia różnicę między mieszaniną a związkiem chemicznym

– odszukuje w układzie okresowym pierwiastków podane pierwiastki chemiczne

– opisuje doświadczenia wykonywane na lekcji

–przeprowadza wybrane doświadczenia

Uczeń:

– omawia podział chemii na organiczną i nieorganiczną

– definiuje pojęcie patyna

–projektuje doświadczenie o podanym tytule (rysuje schemat, zapisuje obserwacje i formułuje wnioski)

–przeprowadza doświadczenia

z działu Substancje i ich przemiany

Uczeń:

- samodzielnie projektuje

i przewiduje wyniki doświadczeń na podstawie posiadanej wiedzy

II. Składniki powietrza i rodzaje przemian, jakim ulegają

Uczeń:

– opisuje skład i właściwości powietrza

–określa, co to są stałe i zmienne składniki powietrza

– opisuje właściwości fizyczne i chemiczne tlenu, tlenku węgla(IV), wodoru, azotu

oraz właściwości fizyczne gazów

szlachetnych

–podaje, że woda jest związkiem chemicznym wodoru i tlenu

– tłumaczy, na czym polega zmiana stanu skupienia na przykładzie wody

– definiuje pojęcie wodorki

–omawia obieg tlenu i tlenku węgla(IV) w przyrodzie

– określa znaczenie powietrza, wody, tlenu, tlenku węgla(IV)

– podaje, jak można wykryć tlenek węgla(IV)

– określa, jak zachowują się substancje higroskopijne

– opisuje, na czym polegają reakcje syntezy, analizy, wymiany

– omawia, na czym polega spalanie

–definiuje pojęcia: substrat i produkt reakcji

chemicznej

– wskazuje substraty i produkty reakcji

chemicznej

– określa typy reakcji chemicznych

–określa, co to są tlenki i zna ich podział

–wymienia podstawowe źródła, rodzaje i skutki zanieczyszczeń powietrza

– wskazuje różnicę między reakcjami egzo

I endoenergetyczną

– podaje przykłady reakcji egzo

I endoenergetycznych

– wymienia niektóre efekty towarzyszące reakcjom chemicznym

Uczeń:

–projektuje i przeprowadza

doświadczenie potwierdzające, że

powietrze jest mieszaniną jednorodną gazów

– wymienia stałe i zmienne składniki powietrza

– oblicza przybliżoną objętość tlenu i azotu, np. w sali lekcyjnej

– opisuje, jak można otrzymać tlen

– opisuje właściwości fizyczne i chemiczne gazów szlachetnych, azotu

–podaje przykłady wodorków niemetali

– wyjaśnia, na czym polega proces fotosyntezy

– wymienia niektóre zastosowania azotu, gazów szlachetnych, tlenku węgla(IV), tlenu, wodoru

– podaje sposób otrzymywania tlenku węgla(IV) (na przykładzie reakcji węgla z tlenem)

– definiuje pojęcie reakcja charakterystyczna

–planuje doświadczenie umożliwiające wykrycie obecności tlenku węgla(IV) w powietrzu wydychanym z płuc

– wyjaśnia, co to jest efekt cieplarniany

– opisuje rolę wody i pary wodnej

w przyrodzie

–wymienia właściwości wody

–wyjaśnia pojęcie higroskopijność

– zapisuje słownie przebieg reakcji chemicznej

– wskazuje w zapisie słownym przebiegu reakcji chemicznej substraty i produkty, pierwiastki

i związki chemiczne

– opisuje, na czym polega powstawanie dziury ozonowej

i kwaśnych opadów

–podaje sposób otrzymywania wodoru (w reakcji kwasu chlorowodorowego z metalem)

–opisuje sposób identyfikowania gazów: wodoru, tlenu, tlenku węgla(IV)

–wymienia źródła, rodzaje i skutki

zanieczyszczeń powietrza

– wymienia niektóre sposoby

postępowania pozwalające chronić powietrze przed zanieczyszczeniami

– definiuje pojęcia: reakcja egzot endoenergetyczna

Uczeń:

– określa, które składniki powietrza są stałe, a które zmienne

– wykonuje obliczenia dotyczące zawartości procentowej substancji występujących

w powietrzu

– wykrywa obecność tlenku węgla(IV)

–opisuje właściwości tlenku węgla(II)

–wyjaśnia rolę procesu fotosyntezy w naszym życiu

– podaje przykłady substancji szkodliwych dla środowiska

–wyjaśnia, skąd się biorą kwaśne opady

– określa zagrożenia wynikające z efektu cieplarnianego, dziury ozonowej, kwaśnych opadów

–proponuje sposoby zapobiegania powiększaniu się dziury ozonowej i ograniczenia powstawania kwaśnych opadów

–projektuje doświadczenia, w których otrzyma tlen, tlenek węgla(IV), wodór

–projektuje doświadczenia, w których zbada właściwości tlenu, tlenku węgla(IV), wodoru

–zapisuje słownie przebieg różnych rodzajów reakcji chemicznych

–podaje przykłady różnych typów reakcji chemicznych

– wykazuje obecność pary wodnej w powietrzu

– omawia sposoby otrzymywania wodoru

– podaje przykłady reakcji egzo

i endoenergetycznych

–zalicza przeprowadzone na lekcjach reakcje do egzo lub endoenergetycznych

Uczeń:

–otrzymuje tlenek węgla(IV)

w reakcji węglanu wapnia

z kwasem chlorowodorowym

–wymienia różne sposoby otrzymywania tlenu, tlenku węgla(IV), wodoru

– projektuje doświadczenia dotyczące powietrza i jego składników

– uzasadnia, na podstawie reakcji magnezu z tlenkiem węgla(IV), że tlenek węgla(IV) jest związkiem chemicznym węgla i tlenu

–uzasadnia, na podstawie reakcji magnezu z parą wodną, że woda jest związkiem chemicznym tlenu i wodoru

– planuje sposoby postępowania umożliwiające ochronę powietrza przed zanieczyszczeniami

Uczeń:

– identyfikuje substancje na podstawie schematów reakcji chemicznych

– wykazuje zależność między rozwojem cywilizacji a występowaniem zagrożeń,

np. podaje przykłady dziedzin życia, których rozwój powoduje negatywne skutki dla

środowiska przyrodniczego

III. Atomy i cząsteczki

Uczeń:

–definiuje pojęcie materia

– definiuje pojęcie dyfuzja

– opisuje ziarnistą budowę materii

– opisuje, czym atom różni się od

cząsteczki

– definiuje pojęcia: jednostka masy atomowej, masa atomowa, masa cząsteczkowa

–oblicza masę cząsteczkową prostych związków chemicznych

–opisuje i charakteryzuje skład atomu pierwiastka chemicznego (jądro-protony i neutrony, powłoki elektronowe–elektrony)

– wyjaśnia, co to są nukleony

–definiuje pojęcie elektrony walencyjne

– wyjaśnia, co to są liczba atomowa, liczba masowa

–ustala liczbę protonów, elektronów, neutronów w atomie danego pierwiastka

chemicznego, gdy znane są liczby

– podaje, czym jest konfiguracja elektronowa

–definiuje pojęcie izotop

–dokonuje podziału izotopów

– wymienia najważniejsze dziedziny życia, w których mają zastosowanie izotopy

– opisuje układ okresowy pierwiastków

chemicznych

– podaje treść prawa okresowości

– podaje, kto jest twórcą układu okresowego pierwiastków chemicznych

– odczytuje z układu okresowego

podstawowe informacje o pierwiastkach chemicznych

– określa rodzaje pierwiastków (metal, niemetal) i podobieństwo właściwości pierwiastków w grupie

Uczeń:

– planuje doświadczenie potwierdzające ziarnistą budowę materii

– wyjaśnia zjawisko dyfuzji

– podaje założenia teorii atomistyczno-cząsteczkowej budowy materii

– oblicza masy cząsteczkowe

– opisuje pierwiastek chemiczny jako zbiór atomów o danej liczbie atomowej Z

– wymienia rodzaje izotopów

– wyjaśnia różnice w budowie atomów izotopów wodoru

– wymienia dziedziny życia,

w których stosuje się izotopy

–korzysta z układu okresowego pierwiastków chemicznych

– wykorzystuje informacje odczytane z układu okresowego pierwiastków chemicznych

– podaje maksymalną liczbę elektronów w poszczególnych powłokach (K, L, M)

–zapisuje konfiguracje elektronowe

– rysuje modele atomów

Uczeń:

-wyjaśnia różnice między pierwiastkiem a związkiem chemicznym na podstawie

założeń teorii atomistyczno-cząsteczkowej budowy materii

– oblicza masy cząsteczkowe związków chemicznych

– definiuje pojęcie masy atomowej jako średniej mas atomów danego pierwiastka,

z uwzględnieniem jego

składu izotopowego

– wymienia zastosowania różnych izotopów

– korzysta z informacji zawartych w układzie okresowym pierwiastków chemicznych

– oblicza maksymalną liczbę elektronów w powłokach

– zapisuje konfiguracje elektronowe

pierwiastków chemicznych

– określa, jak zmieniają się niektóre właściwości pierwiastków w grupie i okresie

Uczeń:

–wyjaśnia związek między podobieństwami

właściwości pierwiastków chemicznych w tej samej grupie układu okresowego a budową ich atomów i liczbą elektronów walencyjnych

– rysuje uproszczone modele atomów

– określa zmianę właściwości pierwiastków w grupie i okresie

Uczeń:

– wyjaśnia, dlaczego masy atomowe podanych

pierwiastków chemicznych

w układzie okresowym nie są liczbami całkowitymi

IV.  Łączenie się atomów. Równania reakcji chemicznych

Uczeń:

– wymienia typy wiązań chemicznych

–podaje definicje: wiązania kowalencyjnego niespolaryzowanego, wiązania kowalencyjnego spolaryzowanego, wiązania jonowego

–definiuje pojęcia: jon, kation, anion

– definiuje pojęcie elektroujemność

–posługuje się symbolami pierwiastków chemicznych

–podaje, co występuje we wzorze elektronowym

– odróżnia wzór sumaryczny od wzoru strukturalnego

– zapisuje wzory sumaryczne

i strukturalne cząsteczek

– definiuje pojęcie wartościowość

–określa wartościowość pierwiastków chemicznych

w stanie wolnym

– odczytuje z układu okresowego

maksymalną wartościowość względem wodoru pierwiastków chemicznych

grup 1., 2. i 13.–17.

– wyznacza wartościowość pierwiastków

chemicznych na podstawie wzorów sumarycznych

– zapisuje wzory sumaryczny

i strukturalny cząsteczki związku

dwupierwiastkowego na podstawie wartościowości pierwiastków chemicznych

– określa na podstawie wzoru liczbę atomów pierwiastków w związku chemicznym

– interpretuje zapisy (odczytuje ilościowo i jakościowo proste zapisy), np.: H₂, 2 H, 2H₂.

– ustala na podstawie wzoru

sumarycznego nazwę prostych

dwupierwiastkowych związków

chemicznych

–ustala na podstawie nazwy wzór sumaryczny prostych

dwupierwiastkowych związków

chemicznych

–rozróżnia podstawowe rodzaje

reakcji chemicznych

– wskazuje substraty i produkty

reakcji chemicznej

–podaje treść prawa zachowania masy

– podaje treść prawa stałości składu związku chemicznego

– przeprowadza proste obliczenia z wykorzystaniem prawa zachowania

masy i prawa stałości składu związku chemicznego

– definiuje pojęcia: równanie reakcji chemicznej,

współczynnik stechiometryczny

– dobiera współczynniki w prostych

przykładach równań reakcji chemicznych

– zapisuje proste przykłady równań reakcji chemicznych

– odczytuje proste równania

Uczeń:

– opisuje rolę elektronów zewnętrznej powłoki w łączeniu się atomów

– odczytuje elektroujemność pierwiastków chemicznych

– opisuje sposób powstawania jonów

–określa rodzaj wiązania

w prostych przykładach cząsteczek

–podaje przykłady substancji

o wiązaniu kowalencyjnym

i substancji o wiązaniu jonowym

–przedstawia tworzenie się wiązań chemicznych kowalencyjnego i jonowego dla prostych przykładów

– określa wartościowość na podstawie układu okresowego pierwiastków

– zapisuje wzory związków chemicznych na podstawie podanej wartościowości lub nazwy

pierwiastków chemicznych

– podaje nazwę związku chemicznego na podstawie wzoru

– określa wartościowość pierwiastków w związku chemicznym

– zapisuje wzory cząsteczek, korzystając z modeli

– wyjaśnia znaczenie

współczynnika stechiometrycznego i indeksu stechiometrycznego

– wyjaśnia pojęcie równania reakcji chemicznej

– odczytuje proste równania reakcji chemicznych

– zapisuje równania reakcji chemicznych

–dobiera współczynniki

w równaniach

Uczeń:

 –określa typ wiązania chemicznego w podanym przykładzie

–wyjaśnia na podstawie budowy atomów, dlaczego gazy szlachetne są bardzo mało

aktywne chemicznie

– wyjaśnia różnice między typami wiązań chemicznych

–opisuje powstawanie wiązań

kowalencyjnych dla wymaganych przykładów

– opisuje mechanizm powstawania wiązania jonowego

–opisuje, jak wykorzystać elektroujemność do

określenia rodzaju wiązania chemicznego w cząsteczce

– wykorzystuje pojęcie wartościowości

–odczytuje z układu okresowego

wartościowość pierwiastków

chemicznych grup 1., 2. i 13.–17.

(względem wodoru, maksymalną

względem tlenu)

– nazywa związki chemiczne na podstawie wzorów sumarycznych i zapisuje wzory na podstawie ich nazw

– zapisuje i odczytuje równania reakcji chemicznych (o większym stopniu trudności)

– przedstawia modelowy schemat równania

reakcji chemicznej

– rozwiązuje zadania na podstawie prawa zachowania masy i prawa stałości składu

związku chemicznego

– dokonuje prostych obliczeń stechiometrycznych

Uczeń:

– wykorzystuje pojęcie elektroujemności do

określania rodzaju wiązania

w podanych substancjach

–uzasadnia i udowadnia doświadczalnie, że masa

substratów jest równa masie produktów

– rozwiązuje trudniejsze zadania dotyczące poznanych praw (zachowania masy, stałości

składu związku chemicznego)

– wskazuje podstawowe różnice między wiązaniami kowalencyjnym a jonowym oraz

kowalencyjnym niespolaryzowanym

a kowalencyjnym spolaryzowanym

– opisuje zależność właściwości związku chemicznego od występującego w nim

wiązania chemicznego

– wykonuje obliczenia stechiometryczne

–porównuje właściwości związków kowalencyjnych

i jonowych (stan

skupienia, rozpuszczalność

w wodzie, temperatury topnienia i wrzenia,

przewodnictwo ciepła

 i elektryczności)

Uczeń:

– zapisuje i odczytuje równania reakcji chemicznych o dużym stopniu trudności

–wykonuje obliczenia stechiometryczne

V. Woda i roztwory wodne

Uczeń:

– charakteryzuje rodzaje wód występujących w przyrodzie

– podaje, na czym polega obieg wody w przyrodzie

– podaje przykłady źródeł zanieczyszczenia wód

– wymienia niektóre skutki zanieczyszczeń oraz sposoby walki z nimi

– wymienia stany skupienia wody

– określa, jaką wodę nazywa się

wodą destylowaną

–nazywa przemiany stanów skupienia wody

–opisuje właściwości wody

– zapisuje wzory sumaryczny

i strukturalny cząsteczki wody

–definiuje pojęcie dipol

– identyfikuje cząsteczkę wody jako dipol

– wyjaśnia podział substancji na dobrze rozpuszczalne, trudno rozpuszczalne oraz praktycznie nierozpuszczalne w wodzie

–podaje przykłady substancji, które rozpuszczają się i nie rozpuszczają się

w wodzie

– wyjaśnia pojęcia: rozpuszczalnik i substancja

rozpuszczona

–projektuje doświadczenie dotyczące rozpuszczalności różnych substancji w wodzie

– definiuje pojęcie rozpuszczalność

–wymienia czynniki, które wpływają na rozpuszczalność substancji

– określa, co to jest krzywa rozpuszczalności

– odczytuje z wykresu rozpuszczalności rozpuszczalność danej substancji w podanej temperaturze

– wymienia czynniki wpływające na szybkość rozpuszczania się substancji stałej w wodzie

– definiuje pojęcia: roztwór właściwy, koloid i zawiesina

– podaje przykłady substancji tworzących z wodą roztwór właściwy, zawiesinę, koloid

– definiuje pojęcia: roztwór nasycony, roztwór nienasycony, roztwór stężony, roztwór

rozcieńczony

–definiuje pojęcie krystalizacja

– podaje sposoby otrzymywania roztworu nienasyconego

z nasyconego i odwrotnie

– definiuje stężenie procentowe roztworu

– podaje wzór opisujący stężenie procentowe roztworu

–prowadzi proste obliczenia

z wykorzystaniem pojęć: stężenie

procentowe, masa substancji, masa rozpuszczalnika, masa roztworu

Uczeń:

– opisuje budowę cząsteczki wody

– wyjaśnia, co to jest cząsteczka polarna

– wymienia właściwości wody zmieniające się pod wpływem zanieczyszczeń

– planuje doświadczenie udowadniające, że woda z sieci wodociągowej i naturalnie

występująca w przyrodzie są mieszaninami

– proponuje sposoby racjonalnego

gospodarowania wodą

– tłumaczy, na czym polegają procesy mieszania i rozpuszczania

– określa, dla jakich substancji woda jest dobrym rozpuszczalnikiem

– charakteryzuje substancje ze względu na ich rozpuszczalność

w wodzie

– planuje doświadczenia wykazujące wpływ różnych czynników na szybkość

rozpuszczania substancji stałych

w wodzie

– porównuje rozpuszczalność różnych

substancji w tej samej temperaturze

– oblicza ilość substancji, którą można rozpuścić w określonej objętości wody w podanej temperaturze

– podaje przykłady substancji, które rozpuszczają się w wodzie, tworząc roztwory właściwe

– podaje przykłady substancji, które nie rozpuszczają się w wodzie, tworząc koloidy lub zawiesiny

– wskazuje różnice między roztworem właściwym a zawiesiną

– opisuje różnice między roztworami: rozcieńczonym, stężonym, nasyconym

i nienasyconym

– przekształca wzór na stężenie procentowe roztworu tak, aby obliczyć masę substancji rozpuszczonej lub masę roztworu

– oblicza masę substancji rozpuszczonej lub masę roztworu, znając stężenie procentowe roztworu

–wyjaśnia, jak sporządzić roztwór

o określonym stężeniu procentowym, np.

100 g 20-procentowego roztworu soli kuchennej

Uczeń:

– wyjaśnia, na czym polega tworzenie wiązania kowalencyjnego spolaryzowanego

w cząsteczce wody

– wyjaśnia budowę polarną cząsteczki wody

– określa właściwości wody wynikające z jej budowy polarnej

– przewiduje zdolność różnych substancji do rozpuszczania się w wodzie

–przedstawia za pomocą modeli proces rozpuszczania w wodzie substancji o budowie polarnej, np. chlorowodoru

– podaje rozmiary cząstek substancji wprowadzonych do wody i znajdujących się

w roztworze właściwym, koloidzie, zawiesinie

–wykazuje doświadczalnie wpływ różnych czynników na szybkość rozpuszczania

substancji stałej w wodzie

–posługuje się wykresem rozpuszczalności

–wykonuje obliczenia

z wykorzystaniem

wykresu rozpuszczalności

– oblicza masę wody, znając masę roztworu

i jego stężenie procentowe

– prowadzi obliczenia

z wykorzystaniem pojęcia gęstości

– podaje sposoby zmniejszenia lub zwiększenia stężenia roztworu

– oblicza stężenie procentowe roztworu powstałego przez zagęszczenie i rozcieńczenie roztworu

Uczeń:

– proponuje doświadczenie udowadniające, że woda jest związkiem wodoru i tlenu

– określa wpływ ciśnienia atmosferycznego na wartość temperatury wrzenia wody

– porównuje rozpuszczalność

w wodzie związków kowalencyjnych i jonowych

– wykazuje doświadczalnie, czy roztwór jest nasycony, czy nienasycony

– rozwiązuje z wykorzystaniem gęstości zadania rachunkowe dotyczące stężenia procentowego

– oblicza rozpuszczalność substancji w danej temperaturze, znając stężenie procentowe jej roztworu nasyconego w tej temperaturze

– oblicza stężenie roztworu powstałego po zmieszaniu roztworów tej samej substancji

o różnych stężeniach

Uczeń:

- oblicza stężenie procentowe roztworu nasyconego w danej temperaturze (z wykorzystaniem wykresu rozpuszczalności)

– wymienia czynności prowadzące do sporządzenia określonej objętości roztworu

o określonym stężeniu procentowym

– sporządza roztwór o określonym stężeniu procentowym

 VI. Tlenki i wodorotlenki

Uczeń:

– definiuje pojęcie katalizator

–definiuje pojęcie tlenek

– podaje podział tlenków na tlenki metali i tlenki niemetali

– zapisuje równania reakcji otrzymywania tlenków metali

i tlenków niemetali

– wymienia zasady BHP dotyczące pracy z zasadami

–definiuje pojęcia: wodorotlenek i zasada

– odczytuje z tabeli rozpuszczalności, czy wodorotlenek jest rozpuszczalny w wodzie czy też nie

– opisuje budowę wodorotlenków

– zna wartościowość grupy wodorotlenowej

– rozpoznaje wzory wodorotlenków

– zapisuje wzory sumaryczne

wodorotlenków: NaOH, KOH, Ca(OH)₂, Al(OH)₃, Cu(OH)₂

– opisuje właściwości oraz zastosowania wodorotlenków: sodu, potasu i wapnia

–łączy nazwy zwyczajowe (wapno palone i wapno gaszone) z nazwami systematycznymi tych związków chemicznych

–definiuje pojęcia: elektrolit, nieelektrolit

– definiuje pojęcia: dysocjacja jonowa, wskaźnik

– wymienia rodzaje odczynów roztworów

– podaje barwy wskaźników

w roztworze o podanym odczynie

– wyjaśnia, na czym polega dysocjacja jonowa zasad

–zapisuje równania dysocjacji jonowej zasad (proste przykłady)

– podaje nazwy jonów powstałych w wyniku dysocjacji jonowej

–rozróżnia pojęcia: wodorotlenek i zasada

Uczeń:

– podaje sposoby otrzymywania tlenków

– opisuje właściwości

i zastosowania wybranych tlenków

– podaje wzory i nazwy wodorotlenków

– wymienia wspólne właściwości zasad i wyjaśnia, z czego one wynikają

– wymienia dwie główne metody

otrzymywania wodorotlenków

– zapisuje równania reakcji otrzymywania wodorotlenku sodu, potasu i wapnia

– wyjaśnia pojęcia: woda wapienna, wapno palone i wapno gaszone

– odczytuje proste równania dysocjacji jonowej zasad

– definiuje pojęcie odczyn zasadowy

– bada odczyn

– zapisuje obserwacje do doświadczeń przeprowadzonych na lekcji

Uczeń:

 - wyjaśnia pojęcia: wodorotlenek i zasada

–wymienia przykłady wodorotlenków i zasad

– wyjaśnia, dlaczego podczas pracy z zasadami należy zachować szczególną ostrożność

– wymienia poznane tlenki metali, z których można otrzymać zasady

– zapisuje równania reakcji otrzymywania wybranego wodorotlenku

– planuje doświadczenia,

w których wyniku można otrzymać wodorotlenki sodu, potasu lub wapnia

– planuje sposób otrzymywania

wodorotlenków nierozpuszczalnych w wodzie

– zapisuje i odczytuje równania dysocjacji jonowej zasad

– określa odczyn roztworu zasadowego i uzasadnia to

– opisuje doświadczenia przeprowadzane

na lekcjach (schemat, obserwacje, wniosek)

–opisuje zastosowania wskaźników

–planuje doświadczenie, które umożliwi zbadanie odczynu różnych produktów

używanych w życiu codziennym

Uczeń:

– zapisuje wzór sumaryczny wodorotlenku dowolnego metalu

– zapisuje równania reakcji otrzymywania różnych wodorotlenków

– identyfikuje wodorotlenki na podstawie podanych informacji

– odczytuje równania reakcji chemicznych

Uczeń:

– planuje doświadczenia,

w których wyniku można otrzymać różne wodorotlenki, także praktycznie nierozpuszczalne w wodzie